خانه فروشی

لغت نامه دهخدا

خانه فروشی. [ ن َ / ن ِ ف ُ ] ( حامص مرکب ) عرض تجمل و اظهار ثروت وبیان ساز و برگ و سازمان. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ) ( برهان قاطع ) :
عشق تو عقل مرا کیسه بصابون زده ست
وام ده تا هوش را خانه فروشی زند.
خاقانی.
دید دلم وقف عشق خانه بام آسمان
خانه فروشی بزد دل ز کنارم ببرد.
خاقانی.
عشق بگسترد نطع پای فرو کوب هان
خانه فروشی بزن آستنی برفشان .
خاقانی.

پیشنهاد کاربران

بپرس