خانه بردوش. [ ن َ / ن ِ ب َ ] ( ص مرکب ) بی چیز. پریشان. ( آنندراج ). بیخانه و بی خانواده. خانه بدوش. رجوع به «خانه بدوش » شود : خانه بردوشان مشرب از غریبی فارغندچون کمان در خانه خویشند هر جا می روند.صائب ( از آنندراج ).