خانه برانداز


مترادف خانه برانداز: ویرانگر، خانه کن، نابودکننده، مسرف، اسرافگر، ولخرج، مبذر، متلف، بادبدست، محبوب، معشوق

لغت نامه دهخدا

خانه برانداز. [ ن َ / ن ِ ب َ اَ ] ( نف مرکب ) مسرف. متلف. ( ناظم الاطباء ). کنایه از کسی که هرچه داشته باشد همه را پاک به باد دهد خواه از آن خود باشد خواه از آن دیگری. و این در مقابل خانه نگهدارباشد. ( آنندراج ). ولخرج. مبذر. || خراب کننده خانه. خانه خراب کن. ( شرفنامه منیری ). ویران کننده خانه. خانه کن. خانه روب. ویران کننده. از بین برنده. نابودکننده. چون ، جنگهای خانه برانداز :
حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا هم آغوش که میباشد و همخانه کیست ؟
حافظ.
|| مسافر. سیاح. ( از ناظم الاطباء ). معشوق. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرای ناصری ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه خانه و خانمان شخص را بر باد دهد. ۲ - معشوق محبوب .

فرهنگ عمید

کسی که خانه و زندگانی خود یا دیگری را بر باد دهد. امری یا چیزی که باعث نابود شدن و از بین رفتن خانواده بشود. * خانمان برانداز، دودمان برانداز.

پیشنهاد کاربران

بپرس