خانهٔ آزادی یک ارگان مستقر در آمریکا با بودجهٔ دولت فدرال آمریکا یک سازمان مردم نهاد ( به اختصار «سمن» یا NGO ) است که در زمینهٔ پژوهش و پشتیبانی از دمکراسی، آزادی های سیاسی و حقوق بشر فعالیت می کند. خانه آزادی در ۳۱ اکتبر ۱۹۴۱ در واشینگتن، دی. سی. بنیان گذاشته شد و وندل ویلکی و النور روزولت به عنوان نخستین رؤسای افتخاری آن خدمت کردند. این سازمان خود را بازگوکنندهٔ ندای راستین دمکراسی و آزادی در سراسر جهان معرفی کرده است. هرچند منتقدان گفته اند این سازمان به سوی منافع ایالات متحده گرایش دارد؛ در سال ۲۰۰۶ بودجهٔ آن با کمک ۶۶ درصدی دولتی تأمین شد. رقمی که در سال ۲۰۱۶ به ۸۶٪ افزایش یافت. این وابستگی بودجه به ایالات متحده در «خانهٔ آزادی» مشکل شناخته شده ای است. اما به عنوان فساد ضروری پذیرفته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
بیانیهٔ مأموریت که از جانب خانهٔ آزادی اظهار شده است:
• خانهٔ آزادی یک مؤسسهٔ مستقل است که توسعهٔ دموکراسی در سرتاسر جهان را بررسی می کند. آزادی در ساختارهایی ممکن می شود که در آنها سیستم سیاسی دمکراتیک وجود داشته باشد تا دولت در برابر مردم پاسخگو باشد و قوانین مستولی شدن، آزادی بیان، آزادی انجمن ها، آزادی اعتقادات و باورها و احترام به قوانین اقلیت ها و زنان ضمانت شود.
• آزادی در نهایت با استمرار مبارزات زنان و مردان دلیر تحقق می یابد. ما رفتار غیر پرخاشگرانه و دمکراتیک در جوامعی که آزادی به صورتی آشکارا نقض می شود را پشتیبانی کرده، در مقام مخالفت با چنین قدرت هایی و فشار وارد کردن و به چالش کشیدن چنین دولت هایی استوار خواهیم بود تا آن زمان که آزادی در سرتاسر جهان برقرارشود.
• خانه آزادی همچنین بر این امر اصرار می ورزد که «تشکیلات گوناگون ما الزام متحد شدن و رهبر قرار دادن آمریکا در تلاش های بین المللی در امر حقوق بشر و آزادی را الزامی می دارد».
خانه آزادی توسط وندل ویلکی، النور روزولت، جورج فیلد، دروتی تامسون، هربرت بایارد و دیگران در سال ۱۹۴۱ بنیان گذاشته شد. فلسفهٔ وجودی این سازمان در مقابله با تهدیدات آلمان نازی و آدولف هیتلر در آن زمان بود. اما مأموریت امروزی این سازمان که مدعی آن است گسترش دمکراسی و آزادی در سراسر جهان و مبارزه با دیکتاتوری های آمریکای مرکزی، شیلی، آپارتاید در آفریقای جنوبی، فرونشاندن جنبش پاراگوئه، جنگ شوروی در افغانستان، نسل کشی در بوسنی و رواندا، نقض وحشیانهٔ حقوق بشر در کوبا، برمه، چین و عراق است. این سازمان از مدافعان حقوق بشر، معتقدان دینی، اتحادیه های کارگری، روزنامه نگاران و طرفداران تجارت آزاد پشتیبانی می کند. اموری که این سازمان در دهه ۱۹۴۰ آنها را پشتیبانی می کرد شامل طرح مارشال ( نوسازی اروپا پس از جنگ جهانی دوم ) و تأسیس ناتو می شد. در دهه های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ این سازمان از جنبش حقوق مدنی آمریکا پشتیبانی می کرد. همچنین در همان زمان بود که از آندری ساخاروف ( منتقد وضع شوروی ) و نهضت همبستگی لهستان پشتیبانی کرد. در سال ۱۹۷۹ این سازمان چگونگی انتخابات رودزیا ( زیمبابوه کنونی ) را منعکس کرد که منجر به نتایج خوبی برای آنها شد. ولی در انتخابات سال ۱۹۸۰ در زیمبابوه، موگابه از طریق نفوذ بریتانیا به قدرت رسید. کارهای اخیر این مؤسسه بیشتر در رابطه با پشتیبانی از قوانین شهروندی در انقلابهای صربستان، اوکراین و قرقیزستان بوده اند. این سازمان در اردن با تبعیض جنسی علیه زنان مبارزه کرده است. در الجزایر با جستجوی عدالت به قربانیان شکنجه کمک کرده است، در ازبکستان با نقض وحشیانهٔ حقوق بشر و… به مبارزه برخاسته است.
... [مشاهده متن کامل]
بیانیهٔ مأموریت که از جانب خانهٔ آزادی اظهار شده است:
• خانهٔ آزادی یک مؤسسهٔ مستقل است که توسعهٔ دموکراسی در سرتاسر جهان را بررسی می کند. آزادی در ساختارهایی ممکن می شود که در آنها سیستم سیاسی دمکراتیک وجود داشته باشد تا دولت در برابر مردم پاسخگو باشد و قوانین مستولی شدن، آزادی بیان، آزادی انجمن ها، آزادی اعتقادات و باورها و احترام به قوانین اقلیت ها و زنان ضمانت شود.
• آزادی در نهایت با استمرار مبارزات زنان و مردان دلیر تحقق می یابد. ما رفتار غیر پرخاشگرانه و دمکراتیک در جوامعی که آزادی به صورتی آشکارا نقض می شود را پشتیبانی کرده، در مقام مخالفت با چنین قدرت هایی و فشار وارد کردن و به چالش کشیدن چنین دولت هایی استوار خواهیم بود تا آن زمان که آزادی در سرتاسر جهان برقرارشود.
• خانه آزادی همچنین بر این امر اصرار می ورزد که «تشکیلات گوناگون ما الزام متحد شدن و رهبر قرار دادن آمریکا در تلاش های بین المللی در امر حقوق بشر و آزادی را الزامی می دارد».
خانه آزادی توسط وندل ویلکی، النور روزولت، جورج فیلد، دروتی تامسون، هربرت بایارد و دیگران در سال ۱۹۴۱ بنیان گذاشته شد. فلسفهٔ وجودی این سازمان در مقابله با تهدیدات آلمان نازی و آدولف هیتلر در آن زمان بود. اما مأموریت امروزی این سازمان که مدعی آن است گسترش دمکراسی و آزادی در سراسر جهان و مبارزه با دیکتاتوری های آمریکای مرکزی، شیلی، آپارتاید در آفریقای جنوبی، فرونشاندن جنبش پاراگوئه، جنگ شوروی در افغانستان، نسل کشی در بوسنی و رواندا، نقض وحشیانهٔ حقوق بشر در کوبا، برمه، چین و عراق است. این سازمان از مدافعان حقوق بشر، معتقدان دینی، اتحادیه های کارگری، روزنامه نگاران و طرفداران تجارت آزاد پشتیبانی می کند. اموری که این سازمان در دهه ۱۹۴۰ آنها را پشتیبانی می کرد شامل طرح مارشال ( نوسازی اروپا پس از جنگ جهانی دوم ) و تأسیس ناتو می شد. در دهه های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ این سازمان از جنبش حقوق مدنی آمریکا پشتیبانی می کرد. همچنین در همان زمان بود که از آندری ساخاروف ( منتقد وضع شوروی ) و نهضت همبستگی لهستان پشتیبانی کرد. در سال ۱۹۷۹ این سازمان چگونگی انتخابات رودزیا ( زیمبابوه کنونی ) را منعکس کرد که منجر به نتایج خوبی برای آنها شد. ولی در انتخابات سال ۱۹۸۰ در زیمبابوه، موگابه از طریق نفوذ بریتانیا به قدرت رسید. کارهای اخیر این مؤسسه بیشتر در رابطه با پشتیبانی از قوانین شهروندی در انقلابهای صربستان، اوکراین و قرقیزستان بوده اند. این سازمان در اردن با تبعیض جنسی علیه زنان مبارزه کرده است. در الجزایر با جستجوی عدالت به قربانیان شکنجه کمک کرده است، در ازبکستان با نقض وحشیانهٔ حقوق بشر و… به مبارزه برخاسته است.
