خاندیش. ( اِخ ) نام سلسله ای بوده است که از 801 تا 1008 هَ. ق. ( 1399 - 1599 م. ). در قسمتی از هندوستان حکومت کرده اند. نخستین پادشاه این خاندان ناصرخان اولین فرمانروای مسلم خاندیش است که خود را از زیر باراطاعت سلاطین دهلی بیرون آورد و مدعی رساندن نسب خویش بخلیفه ثانی عمر شد. این شخص از راه مواصلت با پادشاهان گجرات نسبت داشت و ممالک او که شامل دره سفلای نهر تپتی نیز بود با خاک گجرات فقط بواسطه بیشه ای مجزا میشد و پایتخت او شهر برهان پور و در نزدیکی قلعه اسیرگره بود. اکبرشاه برهان پور را گرفت و در 970هَ. ق. ( 1562 م. ) پادشاه آن را دست نشانده خود کردولی خاندیش تا سال 1008 هَ. ق. ضمیمه ممالک مغول نشده بود. در این تاریخ قلعه اسیرگره پس از شش ماه محاصره مسخر گردید و سلسله سلاطین خاندیش برافتاد. این سلسه بدست مغولان برافتاد. ( از طبقات سلاطین لین پول ص 285 و معجم الانساب زمباور صص 434 - 435 ).
