خاندان والوآ بورگوندی. خاندان والوآ - بورگوندی ( فرانسوی: Maison de Valois - Bourgogne , هلندی: Huis van Valois - Bourgondië ) یا خاندان جوان بورگوندی، یک خانواده اصیل زاده فرانسوی بود که از خاندان سلطنتی والوآ سرچشمه می گرفت. این خاندان از خاندان کاپتی بورگوندی، از نوادگان روبر دوم، پادشاه فرانسه، متمایز است، اگرچه هر دو خاندان از دودمان کاپت سرچشمه می گیرند. آنها از سال ۱۳۶۳ تا ۱۴۸۲ بر دوک نشین بورگونی و بعداً بر سرزمین های وسیعی از جمله آرتوآ، فلاندر، لوکزامبورگ، هاینو، ناحیه پفالتس بورگوندی ( فرانش - کونته ) و سرزمین های دیگر از طریق ازدواج حکومت کردند، و آنچه را که امروزه به آن ایالت بورگوندی می گویند، تشکیل دادند.
اصطلاح «والوآهای دوک بورگوندی» برای اشاره به سلسله ای به کار می رود که پس از اعطای این دوک نشین توسط ژان دوم، پادشاه فرانسه به کوچکترین پسرش فیلیپ جسور در سال ۱۳۶۳ آغاز شد.
در طول جنگ صدساله، دوک ها با عموزاده های سلطنتی خود رقابت کردند و تعداد زیادی از تیول های فرانسوی و امپراتوری را تحت حکومت خود متحد کردند. با این حال، زمانی که آخرین دوک، شارل جسور، جرقه جنگ های بورگوندی را برانگیخت و در نبرد نانسی در سال ۱۴۷۷ کشته شد، برنامه های آنها برای ایجاد یک پادشاهی خودمختار در نهایت شکست خورد. آخرین فرمانروای این سلسله دختر شارل جسور، ماری بود. زمین های او در خارج از فرانسه به پسر بزرگش فیلیپ زیبا رسید تا به هلند هابسبورگ تبدیل شود، در حالی که خود دوک نشین بورگونی به پادشاهی فرانسه بازگشت. ماری در سال ۱۴۸۲ درگذشت و به این ترتیب خاندان والوآ - بورگوندی پایان یافت.
پادشاهی بورگوندی سابق فرانک به دو بخش فرانک خاوری و فرانک باختری بر اساس پیمان وردون در سال ۸۴۳ تقسیم شده بود. در حالی که بخش شرقی به پادشاهی بورگوندی - آرل که شامل کنت نشین آزاد بورگوندی تکامل یافت و در سال ۱۰۳۲ به امپراتوری مقدس روم ملحق شد، دوک نشین غربی بورگوندی که در سال ۹۱۸ توسط ریچارد قاضی تأسیس شد، در سال ۱۰۰۲ به عنوان یک شاه نشین سلطنتی فرانسه خاندان کاپت در زمان پادشاه روبر دوم تبدیل شد. برای برآورده کردن خواسته های اشراف بورگوندی برای خودمختاری، پادشاه روبرت پسر دوم خود آنری را در حدود سال ۱۰۱۶ به عنوان دوک بورگوندی منصوب کرد. عنوانی که پس از اینکه آنری جانشین پدرش به عنوان پادشاه فرانسه شد، در سال ۱۰۳۱ به برادر کوچکترش روبر یکم و نوادگانش رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح «والوآهای دوک بورگوندی» برای اشاره به سلسله ای به کار می رود که پس از اعطای این دوک نشین توسط ژان دوم، پادشاه فرانسه به کوچکترین پسرش فیلیپ جسور در سال ۱۳۶۳ آغاز شد.
در طول جنگ صدساله، دوک ها با عموزاده های سلطنتی خود رقابت کردند و تعداد زیادی از تیول های فرانسوی و امپراتوری را تحت حکومت خود متحد کردند. با این حال، زمانی که آخرین دوک، شارل جسور، جرقه جنگ های بورگوندی را برانگیخت و در نبرد نانسی در سال ۱۴۷۷ کشته شد، برنامه های آنها برای ایجاد یک پادشاهی خودمختار در نهایت شکست خورد. آخرین فرمانروای این سلسله دختر شارل جسور، ماری بود. زمین های او در خارج از فرانسه به پسر بزرگش فیلیپ زیبا رسید تا به هلند هابسبورگ تبدیل شود، در حالی که خود دوک نشین بورگونی به پادشاهی فرانسه بازگشت. ماری در سال ۱۴۸۲ درگذشت و به این ترتیب خاندان والوآ - بورگوندی پایان یافت.
پادشاهی بورگوندی سابق فرانک به دو بخش فرانک خاوری و فرانک باختری بر اساس پیمان وردون در سال ۸۴۳ تقسیم شده بود. در حالی که بخش شرقی به پادشاهی بورگوندی - آرل که شامل کنت نشین آزاد بورگوندی تکامل یافت و در سال ۱۰۳۲ به امپراتوری مقدس روم ملحق شد، دوک نشین غربی بورگوندی که در سال ۹۱۸ توسط ریچارد قاضی تأسیس شد، در سال ۱۰۰۲ به عنوان یک شاه نشین سلطنتی فرانسه خاندان کاپت در زمان پادشاه روبر دوم تبدیل شد. برای برآورده کردن خواسته های اشراف بورگوندی برای خودمختاری، پادشاه روبرت پسر دوم خود آنری را در حدود سال ۱۰۱۶ به عنوان دوک بورگوندی منصوب کرد. عنوانی که پس از اینکه آنری جانشین پدرش به عنوان پادشاه فرانسه شد، در سال ۱۰۳۱ به برادر کوچکترش روبر یکم و نوادگانش رسید.
wiki: خاندان والوآ بورگوندی