خاندان فرمانفرماییان

[ویکی فقه] عبدالحسین فیروز فرمانفرما که از نوادگان "عباس میرزا فرمانفرما" است، در هنگام فوت دارای سی و شش فرزند دختر و پسر بود که مهم ترینشان "نصره الدوله فیروز میرزا"، "سالارلشگر عباس میرزا" و "محمدولی میرزا فرمانفرما" هستند که در مقاله ای جداگانه به معرفی آن ها پرداختیم. اینک بقیه فرزندان او را که آن ها هم همه تحصیل کرده و جز دولت مردان رژیم پهلوی بودند را در این مقاله معرفی می کنیم.
متولد ۱۲۶۹ (ه. ش) در تهران. در فرانسه و انگلیس تحصیلات عالی خود را به پایان برد و در رشته مهندسی نفت تحصیل کرد. مدتی مدیر کل اداره نفت و امتیازات وزارت دارایی بود و هنگام مذاکره با کنسرسیوم بعد از سال ۳۲ از اعضای برجسته هیئت ایرانی بود. در بخش نفت، رییس پخش و عضو هیئت بازرسی و عضویت هیئت مدیره از اهم مشاغل وی بود. مدتی هم سفیر کبیر ایران در ونزوئلا، اکوادر و پرو بود. وی یکی از کارشناسان برجسته نفتی دنیا محسوب می شد. وی دارای تالیفات متعدد و ارزشمندی است، بعد از انقلاب به کشور ونزوئلا پناهنده شد.
حافظ فرمانفرماییان
متولد ۱۳۰۶ (ه. ش) در تهران بود. برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در رشته تاریخ دکترا گرفت. در سال ۱۳۳۳ در موسسه علوم اداری که شعبه ای از دانشگاه کالیفرنیا بود به عنوان مترجم مشغول به کار شد و مجددا به آمریکا رفته و در رشته علوم اداری دکترا گرفت و در دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. از تالیفات او به زبان فارسی و انگلیسی "روش تدریس تاریخ در دبستان ها" "سفرنامه حاجی پیرزاده" "مظفرنامه مظفرالدین شاه" و "خاطرات سیاسی میرزا علیخان امین الدوله" بود.
خداداد فرمانفرماییان
در سال ۱۳۰۷ (ه. ش) در تهران متولد شد. در دانشگاه "کلورادو" و "استانفورد" دکترای اقتصاد گرفت و در ایران به استخدام سازمان برنامه درآمد و سپس به ریاست سازمان برنامه رسید. او چندی به ریاست بانک مرکزی نیز رسید. خداداد فرمانفرماییان در شکل گیری و تحول مفهوم و ساختار برنامه ریزی در ایران نقش محوری ایفاکرد. "ابتهاج" ابتدا فرمانفرماییان را در آمریکا ملاقات و او را برای تصدی دفتر اقتصادی سازمان برنامه به ایران دعوت کرد. استخدام او در سازمان برنامه همزمان است با آمدن گروه مشاورین "هاروارد" و ایدئولوژی خاصی که از آن زمان بر فرآیند برنامه ریزی در ایران سایه افکند. فرمانفرماییان در دو فرصت در سازمان برنامه خدمت کرد. در خدمت اول که در دوران "ابتهاج" آغاز شد و تا ابتدای مدیریت عاملی "صفی اصفیا" ادامه یافت. او ابتدا مسئول دفتر اقتصادی و سپس معاون طرح و برنامه شد. در این مشاغل او نه تنها در شکل دهی به اندیشه و ساختار عمومی برنامه ریزی در ایران نقش داشت، بلکه به عنوان مسئول مستقیم تهیه برنامه سوم شاهد و دست اندرکار تنش هایی بود که در شکل گیری سیاست های داخلی و نیز روابط خارجی در سال های بعد تاثیر گذاشتند. تنشی که از ابتدا بر رابطه میان "محمدرضاشاه" از یک سو و "جان کندی" رییس جمهور آمریکا دیده شاه را نسبت طرح هایی که منتج از نفوذ "گروه مشاوران هاروارد" در سازمان برنامه بودند متاثر کرد. خداداد فرمانفرماییان پس از یک دوره هشت ساله که در مقام قائم مقام و رییس بانک مرکزی ایران از سازمان برنامه دور بود، دگر بار در اواسط برنامه چهارم به سمت مدیرعاملی به سازمان برنامه برگشت و برنامه پنجم را که آخرین برنامه عمرانی است که در دوران پیش از انقلاب اسلامی اجرا شد، پایه گذاری و تدوین کرد. فرمانفرماییان در آغاز برنامه پنجم به گفته خود به علت اختلافی که با "امیرعباس هویدا" نخست وزیر پیدا کرد از مدیریت عاملی سازمان برنامه استعفا داد و از آن پس تا زمان انقلاب در ایران در کار خصوصی اشتغال داشت.
صبار فرمانفرماییان
...