خاندان تنوخی

[ویکی فقه] خاندان تَنُوخی، خاندانی منتسب به قبیله تنوخ که بیش تر آنان اهل علم و حدیث، حنفی مذهب و صاحب منصب قضا بودند.
مشاهیر این خاندان که به قاضی تنوخی معروف اند، عبارت اند از:
← ابوالقاسم علی بن محمد
(۱) آقابزرگ طهرانی، الذریعه.(۲) ابن ابی الوفا، الجواهر المضیّة فی طبقات الحنفیة، چاپ عبدالفتاح محمد حلو، ریاض ۱۴۱۳/ ۱۹۹۳.(۳) ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، قاهره (۱۳۸۳/ ۱۹۶۳).(۴) ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.(۵) ابن خلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان.(۶) ابن شاکر کتبی، فوات الوفیات، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۹۷۳ـ۱۹۷۴.(۷) ابن شهرآشوب، معالم العلماء، نجف ۱۳۸۰/ ۱۹۶۱.(۸) ابن کثیر، البدایة و النهایة فی التاریخ، بیروت: دارالفکر العربی.(۹) عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ.(۱۰) امین، أعیان الشیعه.(۱۱) مُحسِّن بن علی تنوخی، نشوار المحاضرة و اخبار المذاکرة، چاپ عبود شالجی، بیروت ۱۳۹۱ـ۱۳۹۳/ ۱۹۷۱ـ۱۹۷۳.(۱۲) عبدالملک بن محمد ثعالبی، یتیمة الدهر، چاپ مفید محمد قمیحه، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.(۱۳) حاجی خلیفه.(۱۴) خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی.(۱۵) محمد زکی مبارک، النثر الغنی فی القرن الرابع، بیروت ۱۳۵۲/۱۹۳۴.(۱۶) سرکیس، المعجم المطبوعات.(۱۷) سمعانی، الانساب.(۱۸) نوراللّه بن شریف الدین شوشتری، مجالس المؤمنین، تهران ۱۳۵۴ ش.(۱۹) یاقوت حموی، معجم الادباء، مصر ۱۳۵۵ـ۱۳۵۷/ ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۸، چاپ افست بیروت.