خان چال

گودال خانه در باستان شناسی به گودالی در زمین گفته می شود که مردم روی آن را با تیرهای چوبی و شاخ وبرگ درخت و دیگر مواد می پوشاندند و به طور موقت در آن زندگی می کردند. فرهنگستان زبان فارسی برای این گونه از خانه ها «خان چال» را نیز پیشنهاد کرده است. [ ۱]
در دوران پیش از تاریخ، از خان چال ها احتمالاً به عنوان مکانی برای گرد هم آمدن، رقصیدن، جشن و پایکوبی، داستان گویی یا به عنوان انبار آذوقه استفاده می شده است.
ساخت گودال خانه ها در میان مردمان گوناگون باستانی رواج داشته است از جمله: سرخ پوستان جنوب خاوری ایالات متحده هم چون آناسازی ها، فرهنگ های باستانی فرمونت و موگولون، مردم چروکی، اینویت ( اسکیمو ) ، مردم فلات آمریکای شمالی و باشندگان باستانی وایومینگ، جیسکایروموکو در آمریکای جنوبی، انگلوساکسون های اروپا و مردم جومون در ژاپن.