خامیاز. ( اِ ) خمیازه و دهان دره را گویند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). دهان از هم باز شود از کاهلی یا از غلبه خواب. آسا. باسک. پاسک.فاژ. فاژه. شوباء. ( شرفنامه منیری ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). افزاء. فنجا. ( ناظم الاطباء ). تَثاؤُب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ثَاءَب. ( منتهی الارب ). خامیازه : این نمیدانم ولی هستی من می گشاید بی مراد من دهن آن چنان کز عطسه و از خامیاز این دهن گردد بناگاه تو باز.
مولوی ( از جهانگیری ).
رجوع به «خامیازه » و «خمیازه » شود.
فرهنگ فارسی
خمیازه، خامیازه ( اسم ) ۱ - حالتی که بسبب خستگی ناتمام ماندن خواب بیخوابی و کسالت در شخصیت ایجاد شود بطوریکه دهان گشاده دستها کشیده و سینه منبسط گردد . ۲ - دهان دره .
فرهنگ عمید
= خمیازه: آن چنان کز عطسه و از خامیاز / این دهان گردد به ناخواه تو باز (مولوی: ۶۴۹ ).