خاموشی دریا

خاموشی دریا (فیلم ۱۹۴۹). خاموشی دریا ( فرانسوی: Le Silence de la mer ) نخستین فیلم بلند ژان - پیر ملویل در مقام کارگردان است که به وسیله استودیو شخصی خودش ساخت و سال ۱۹۴۹ اکران شد. فیلم اقتباسی است از رمانی به همین نام اثر ژان بروله و در خانهٔ خودِ او، خارج از پاریس، فیلم برداری شد. ملویل حق اقتباس فیلم را نخریده بود و قرار شد فیلم را به بیست و چهار تن از اعضای نهضت مقاومت فرانسه نمایش بدهند و بعد از رای گیری، یا حق نمایش رسمی به فیلم اعطا شود یا فیلم را بسوزانند. هرچند که بر خلاف قرارداد، جمعی از روزنامه نگاران و هنرمندانی مثل ژان کوکتو هم در آن جمع حضور داشتند که نارضایتی ورکور را در پی داشت. از بازیگران این فیلم میتوان هوارد ورنون و نیکول استفان را نام برد.
خاموشی دریا با روایتگری نامتعارف و یگانه ای که برای شخصیت فرانسویِ تقریباً خاموش و خواهرزاده اش برگزیده، اثری «ضدتصویر» ( anti - cinematographic ) توصیف شده است. این فیلم به همراه ارتش سایه ها و لئون مورن، کشیش فیلم های ژان - پیر ملویل دربارهٔ مقاومت فرانسه به شمار می روند.
داستان فیلم اینگونه روایت میشود که در زمان اشغال فرانسه توسط آلمان افسری آلمانی به خانه یک پیرمرد و خواهر زاده اش میرود تا در آنجا اقامت کند. صاحبان خانه از این وضع راضی نیستند و این فقط افسر آلمانی است که حرف میزند و پیرمرد و خواهر زاده وی تنها سکوت میکنند. سکوت این دو نمادی از مقاومت فرانسه است. جالب است که افسر از ادبیات و موسیقی و افسوس از جنگ صحبت میکند و در بخشی جالب از صحبت هایش به داستان دیو و دلبر اشاره میکند که شباهتی به خود او و آن دو دارد. در پایان فیلم در کمال تعجب دختر از افسر آلمانی خداحافظی میکند.