زن چون این بشنیده شد خاموش بود
کفشگر کانا و مردی لوش بود.
( از فرهنگ اسدی ).
خاموش بودن
لغت نامه دهخدا
زن چون این بشنیده شد خاموش بود
کفشگر کانا و مردی لوش بود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
سنگ در دهان انداختن . [ س َ دَ دَ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) خاموش بودن . ( غیاث ) . مرادف از زبان افتادن و خاموش بودن . ( آنندراج ) : بنفشه پیش خطت قفل بر زبان انداخت گهر ز شرم لبت سنگ در دهان انداخت . میرزا صائب ( از آنندراج ) .
سکت
صموت