خالی گذاشتن. [ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) تهی گذاشتن.- خانه خالی گذاشتن ؛ خانه را بدون ساکن گذاشتن. در خانه کسی نگذاشتن : بهیچ حال خانه خالی نتوان گذاشت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 515 ).
