خالی خواستن. [ خوا / خا ت َ ] ( مص مرکب ) طلب خلوت کردن. تقاضای ملاقات خصوصی کردن. استخلاء. ( منتهی الارب ) : گفتم بیاریدش ، درآمد و خالی خواست. ( تاریخ بیهقی ).
