خالی السیر

لغت نامه دهخدا

خالی السیر. [ ل ِ یُس ْ س َ / س ِ ] ( ع ص مرکب ) تنهارو.( شرفنامه منیری ). در اصطلاح منجمان : قمر را خالی السیر وقتی گویند که نظر هیچ کوکب به او نباشد و هرگاه حیات حیوانی مسلوب گردد هیچ کوکب را با طالع او سعد یا نحس نباشد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || کوکبی که از کوکبی بازگردد در اول برج و بهیچ کوکبی متصل نشود :
اتصالات فلک دانم و دل را بقیاس
خالی السیر ز شیطان بخراسان یابم.
خاقانی.
شدم از سعد اتصال دو رکن
خالی السیر ز آفت اشرار.
خاقانی.
اجسام وحش گشته ز ارواح خالی السیر
از تیغ شه که دین را سعد است زاتصالش.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

۱ - آنکه تنها رود بی مشارکت دیگران : (( شدم از سعد اتصال دو رکن خالی السیر از آفت اشرار ٠ ) ) ( خاقانی ) ۲ - کوکبی که در برخی باشد و برهیچ کوکب نپیوندد هر چند ایشان را ببیند .
تنها رو .

فرهنگ عمید

۱. ویژگی کسی که تنها به سویی می رود، تنهارو.
۲. (نجوم ) ویژگی کوکبی که تنها در برجی باشد و بدون کواکب دیگر حرکت کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس