بودیسم دینی است که اعتقاد به الهه آفریننده یا هر موجود الهی ابدی شخصی را دربر ندارد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] تعالیم بودیسم چنین می گوید که در دکترین سامسارا[ الف] یا تولد ادواری، موجودات الهی به نام دیواها[ ب] ( گاهی به «خداها» ترجمه می شود ) و سایر الهه های بودایی، آسمان ها و تولد دوباره وجود دارند. بودیسم تعلیم می دهد که هرچند این خداها عمر بسیار طولانی دارند، اما هیچ یک از آنها آفریدگار یا یک موجود ابدی نیستند. [ ۴] [ ۵] در بودیسم، دیواها نیز در چرخه تولد دوباره حبس شده اند و تمام آنها الزاماً نیکوسرشت نیستند. با وجودیکه بودیسم شامل خدایان چندگانه است، تمرکز اصلی آن روی آنها نیست. پیتر هاروی[ پ] این آئین را «فرا شرک»[ ت] می نامد. [ ۶]
متون بودایی همچنین ادعا می کنند که از خدایان دنیوی مانند ماهابراهما[ ث] اشتباهاً به عنوان خالق تعبیر شده است. [ ۷] هستی شناسی بودایی از دکترین پدیدآیی وابسته، پیروی می کند که بر اساس آن تمام پدیده ها در وابستگی به سایر پدیده ها بروز می کنند، ازینرو هیچ پدیدهٔ جنبنده ای که ساکن باشد، نمی تواند تأیید یا شناخته شود. در متون اولیه بودایی نیز نشان داده شده که گواتاما بودا گفته است او هیچ آغازی را برای کائنات ندیده است. [ ۸]
در طی قرون وسطی، فیلسوفان بودایی همچون واسوباندو، [ ج] آفرینش گرایی و خداشناسی هندوئیسم را به صورت گسترده تکذیب کردند. از این جهت برخی از دانشمندان مدرن مثل ماتیو کاپستین[ چ] این مرحله بودیسم را به عنوان خداستیزی معرفی می کنند. [ ۵]
علی رغم سنت اصلی خداناباوری در بودیسم، عده ای از نویسندگان مانند «بی. آلان والاس»[ ح] متوجه شد که بعضی دکترین در وجره یانه بودیسم مشابه به تعدادی از دکترین های خدا باورانه خلقت است. [ ۹]
«دامین کیون»[ خ] ذکر می کند که در «سامیوتا نیکایا»[ د] بودا، تولد ادواری را به گونه ای می بیند که این پدیده بر می گردد به «چند صد هزار قرن ازلی بدون این که آغاز آن معلوم باشد. »[ ۱۰] سامیوتا نیکایا ۱۵:۱ و ۱۵:۲ چنین بیان می کند: «آغاز این وجود ادواری غیرقابل کشف است. نقطه آغاز موجوداتی که قدم بزنند و حرکت کنند بنابر نبود علم و اشتیاق مشخص نشده است. »[ ۱۱]
از نظر «ریچارد هایس»[ ذ] بودیسم شناس، متون ابتدائی نیکایای[ ر] بودایی به سؤال وجود یک خدای خالق، «اساساً یا از نقطه نظر معرفت شناختی یا هم از نقطه نظر اخلاقی» می پردازد. در این متون، بودا به عنوان یک شخص خداناباور که مدعی است می تواند عدم موجودیت خدا را ثابت کند، به تصویر کشیده نشده، بلکه تمرکز او بالای ادعاهای معلمان دیگر است که تعالیم آنها منتج به نیکویی والا می شود. [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمتون بودایی همچنین ادعا می کنند که از خدایان دنیوی مانند ماهابراهما[ ث] اشتباهاً به عنوان خالق تعبیر شده است. [ ۷] هستی شناسی بودایی از دکترین پدیدآیی وابسته، پیروی می کند که بر اساس آن تمام پدیده ها در وابستگی به سایر پدیده ها بروز می کنند، ازینرو هیچ پدیدهٔ جنبنده ای که ساکن باشد، نمی تواند تأیید یا شناخته شود. در متون اولیه بودایی نیز نشان داده شده که گواتاما بودا گفته است او هیچ آغازی را برای کائنات ندیده است. [ ۸]
در طی قرون وسطی، فیلسوفان بودایی همچون واسوباندو، [ ج] آفرینش گرایی و خداشناسی هندوئیسم را به صورت گسترده تکذیب کردند. از این جهت برخی از دانشمندان مدرن مثل ماتیو کاپستین[ چ] این مرحله بودیسم را به عنوان خداستیزی معرفی می کنند. [ ۵]
علی رغم سنت اصلی خداناباوری در بودیسم، عده ای از نویسندگان مانند «بی. آلان والاس»[ ح] متوجه شد که بعضی دکترین در وجره یانه بودیسم مشابه به تعدادی از دکترین های خدا باورانه خلقت است. [ ۹]
«دامین کیون»[ خ] ذکر می کند که در «سامیوتا نیکایا»[ د] بودا، تولد ادواری را به گونه ای می بیند که این پدیده بر می گردد به «چند صد هزار قرن ازلی بدون این که آغاز آن معلوم باشد. »[ ۱۰] سامیوتا نیکایا ۱۵:۱ و ۱۵:۲ چنین بیان می کند: «آغاز این وجود ادواری غیرقابل کشف است. نقطه آغاز موجوداتی که قدم بزنند و حرکت کنند بنابر نبود علم و اشتیاق مشخص نشده است. »[ ۱۱]
از نظر «ریچارد هایس»[ ذ] بودیسم شناس، متون ابتدائی نیکایای[ ر] بودایی به سؤال وجود یک خدای خالق، «اساساً یا از نقطه نظر معرفت شناختی یا هم از نقطه نظر اخلاقی» می پردازد. در این متون، بودا به عنوان یک شخص خداناباور که مدعی است می تواند عدم موجودیت خدا را ثابت کند، به تصویر کشیده نشده، بلکه تمرکز او بالای ادعاهای معلمان دیگر است که تعالیم آنها منتج به نیکویی والا می شود. [ ۱۲]
wiki: خالق در بودایی گرایی