خاصگی سلطان ( به ترکی استانبولی: Haseki Sultan ) ، ( به ترکی عثمانی: خاصکی سلطان ) ، عنوانی بود که برای همسر اصلی سلطان عثمانی استفاده می شد. بعدا، معنای این عنوان به «ملکه همسر» تغییر کرد. این عنوان انحصار خود را برای یک زن در زمان ابراهیم دیوانه که آن را به هشت زن به طور همزمان اعطا کرد، از دست داد. عنوان خاسگی سلطان تا قرن هفدهم استفاده می شد. پس از آن، کادین بالاترین عنوان برای همسران امپراتوری شد، اگرچه این عنوان به اندازه خاصگی سلطان معتبر نبود.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه خاصگی ( حسکی ) از کلمه عربی ( خاصه ) گرفته شده است که پسوند ( گی ) فارسی است و به معنای «انتساب چیزی منحصر برای یک فرد» است. سلطان کلمه ای عربی است که به معنای «اقتدار» یا «سلطنت» است. بنابراین خاصگی سلطان کسی است که منحصراً به سلطان عثمانی تعلق دارد. یک خاسگی جایگاه مهمی در کاخ داشت و دومین زن قدرتمند بود و بعد از والده سلطان از بیشترین جایگاه در حرمسرای امپراتوری برخوردار بود و معمولاً اتاق هایی نزدیک به اتاق سلطان داشت. اگر چه این زنان برده های سابق سلطان بودند، اما استفاده از این لقب توسط پادشاه موقعیت آن ها را بالاتر از شاهزاده خانم های عثمانی قرار می داد و آن ها را همتای همسران امپراتور در اروپا قرار میداد. اگر موقعیت والده سلطان در حرم سرا خالی بود، یک خاسگی می توانست نقش او را بر عهده بگیرد، به منابع اقتصادی قابل توجهی دسترسی داشته باشد، رئیس حرمسرای امپراتوری شود، مشاور سلطان در امور سیاسی شود، و حتی در سیاست خارجی نفوذ داشته باشد.
ابتدا در قرن شانزدهم ( دوران بایزید دوم ) عنوان سلطانه برای زنان منصوب به خاندان عثمانی استفاده شد ( شاهزاده خان ها ) . استفاده از این لقب توسط سلطان، به عنوان امتیاز خانواده تأکید می کرد. لقب خاسگی سلطان یک عنوان معادل ملکه همسر بود. قبل از خرم سلطان، امپراتوری عثمانی هرگز ملکه ای با عنوان نداشت. با این حال، سلیمان یکم سنت شکنی کرد و صیغه خود، خرم را از بردگی آزاد کرد و به طور قانونی با او ازدواج کرد و موقعیت او را از صیغه مورد علاقه به ملکه همسر ارتقا داد. تعداد انگشت شماری از سلاطین عثمانی پس از خرم همین عنوان را داشتند، اما لزوماً مانند مورد خرم ناشی از ازدواج قانونی نبود. نوربانو سلطان، ماه پیکر سلطان و هماشاه سلطان به طور قانونی با همسران خود، سلطان های عثمانی، ازدواج کردند.
... [مشاهده متن کامل]
کلمه خاصگی ( حسکی ) از کلمه عربی ( خاصه ) گرفته شده است که پسوند ( گی ) فارسی است و به معنای «انتساب چیزی منحصر برای یک فرد» است. سلطان کلمه ای عربی است که به معنای «اقتدار» یا «سلطنت» است. بنابراین خاصگی سلطان کسی است که منحصراً به سلطان عثمانی تعلق دارد. یک خاسگی جایگاه مهمی در کاخ داشت و دومین زن قدرتمند بود و بعد از والده سلطان از بیشترین جایگاه در حرمسرای امپراتوری برخوردار بود و معمولاً اتاق هایی نزدیک به اتاق سلطان داشت. اگر چه این زنان برده های سابق سلطان بودند، اما استفاده از این لقب توسط پادشاه موقعیت آن ها را بالاتر از شاهزاده خانم های عثمانی قرار می داد و آن ها را همتای همسران امپراتور در اروپا قرار میداد. اگر موقعیت والده سلطان در حرم سرا خالی بود، یک خاسگی می توانست نقش او را بر عهده بگیرد، به منابع اقتصادی قابل توجهی دسترسی داشته باشد، رئیس حرمسرای امپراتوری شود، مشاور سلطان در امور سیاسی شود، و حتی در سیاست خارجی نفوذ داشته باشد.
ابتدا در قرن شانزدهم ( دوران بایزید دوم ) عنوان سلطانه برای زنان منصوب به خاندان عثمانی استفاده شد ( شاهزاده خان ها ) . استفاده از این لقب توسط سلطان، به عنوان امتیاز خانواده تأکید می کرد. لقب خاسگی سلطان یک عنوان معادل ملکه همسر بود. قبل از خرم سلطان، امپراتوری عثمانی هرگز ملکه ای با عنوان نداشت. با این حال، سلیمان یکم سنت شکنی کرد و صیغه خود، خرم را از بردگی آزاد کرد و به طور قانونی با او ازدواج کرد و موقعیت او را از صیغه مورد علاقه به ملکه همسر ارتقا داد. تعداد انگشت شماری از سلاطین عثمانی پس از خرم همین عنوان را داشتند، اما لزوماً مانند مورد خرم ناشی از ازدواج قانونی نبود. نوربانو سلطان، ماه پیکر سلطان و هماشاه سلطان به طور قانونی با همسران خود، سلطان های عثمانی، ازدواج کردند.
