( خاصکیة ) خاصکیة. [خاص ص َ کی ی َ ] ( اِ ) مقربان. بندگان خاص. در فرهنگ دزی آمده است : این کلمه در زمان سلاطین ممالیک بر افرادی اطلاق میشده که پادشاهان و بزرگان را بگاه بیکاری و خلوت مشغول می کردند. ( از فرهنگ دزی ج 1 ص 346 ).
