خاصه بک

لغت نامه دهخدا

خاصه بک. [ ص َ / ص ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) بزرگ. بزرگوار. لقبی از القاب ترکان است و در دوره قاجاریه نیز بوده و آن مرکب از خاصه عربی و بک ترکی است :
آنکه گرفت دست تو خاصه بک زمان بود.
مولوی ( غزلیات ).
باده خاص درفکن خاصه بک خدا توئی.
مولوی ( غزلیات ).

فرهنگ فارسی

بزرگ . بزرگوار

پیشنهاد کاربران

بپرس