خاصه بک. [ ص َ / ص ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) بزرگ. بزرگوار. لقبی از القاب ترکان است و در دوره قاجاریه نیز بوده و آن مرکب از خاصه عربی و بک ترکی است : آنکه گرفت دست تو خاصه بک زمان بود.مولوی ( غزلیات ).باده خاص درفکن خاصه بک خدا توئی.مولوی ( غزلیات ).
