خازن پلیمری

خازن پلیمری یا دقیق تر خازن الکترولیتی پلیمری، یک خازن الکترولیتی ( e - cap ) با یک الکترولیت جامد از یک پلیمر رسانا است. چهار نوع مختلف وجود دارد:
• خازن الکترولیتی تانتالیوم پلیمر ( پلیمر تی ای - ایی - خازن )
• خازن الکترولیتی آلومینیوم پلیمری ( پلیمر آال - ایی - خازن )
• خازن پلیمر ترکیبی ( پلیمر ترکیبی آال - ایی - خازن )
• خازن های الکترولیتی نیوبیوم پلیمری
خازن های الکترولیتی پلیمر نیز در ساختاری ترکیبی موجود هستند. خازن های الکترولیتی پلیمری ترکیبی یک الکترولیت جامد پلیمر با یک الکترولیت مایع. این نوع با مقدار ESR کم مشخص می شود، اما دارای جریان نشتی کم و غیرحساس به گذار هستند، [ ۱] با این حال آن ها طول عمر وابسته به دما مشابه خازن غیر جامد الکترونیکی دارند.
خازن های الکترولیتی آلومینیومی ( Al - e - cap ) با الکترولیت مایع در سال ۱۸۹۶ توسط چارلز پولاک اختراع شد.
خازن های الکترولیتی تانتالیومی با جامد دی اکسید منگنز ( MnO2 ) الکترولیت های آزمایشگاه بل در اوایل 1950s اختراع شده بود، به عنوان یک خازن کم ولتاژ کوچک شده و قابل اطمینان تر برای تکمیل ترانزیستور به تازگی اختراع شده، [ ۲] [ ۳] ببینید خازن تانتالیوم را.
به خازن هایی با ESR کم و اندوکتانس سری معادل کم ( ESL ) برای خازن های بای پس و دی کوپلینگ مورد استفاده در خطوط منبع تغذیه مورد نیاز بود. [ ۴]
این موفقیت در سال ۱۹۷۳ رخ داد و با کشف ای هیگر و اف ودل[ ۵]
یک پلیمر رسانای جدید برای خازن های پلیمر تانتالومی توسط کمت در کنفرانس "1999 Carts" ارائه شد. [ ۶] این خازن از پلیمر رسانای آلی به تازگی توسعه یافته PEDT ( پالی ( ۳، 4 - etylenedioxythiophene ) ) ، که همچنین به عنوان پی ایی دی اوتی ( نام تجاری Baytron® ) نیز شناخته می شود، استفاده کرد. [ ۷]
مزایای استفاده از خازن الکترونیکی پلیمری در برابر خازن تر آلومینیومی:
• مقادیر ESR پایین تر.
• قابلیت جریان تموج بالاتر
• دمای پایین تر بسته به خصوصیات
• بدون تبخیر الکترولیت، عمر طولانی تر
• در صورت شلیک و منفجر نشود
مضرات خازن های الکترونیکی پلیمری در برابر خازن تر آلومینیومی:
• گرانتر
• جریان نشتی بالاتر
• توسط پالس کوتاه گذرا و ولتاژهای بالاتر آسیب پذیر است
مزایای استفاده از خازن آلومینیومی پلیمر ترکیبی: