خردمند مردم از آن شارسان
گزیده بهامون یکی خارسان.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 209 نمره 1435 ).
برآورد پرمایه ده شارسان
شد آن شارسانها کنون خارسان.
فردوسی.
برفتند شادان بدان شارسان کجا گشته بود آنزمان خارسان.
فردوسی.
اگر تو بکوبی در شارسان بشاهی نیابی مگر خارسان.
فردوسی.
همان خارسان این سرای سپنج که هم ناز و گنج است و هم درد و رنج.
فردوسی.
نگه کرد جائی که بد خارسان از او کرد خرم یکی شارسان.
فردوسی.
من از بهر ایشان یکی شارسان بر آرم به بومی که بد خارسان.
فردوسی.
بگشتند برگرد آن شارسان که بد پیش از آن سربسر خارسان.
فردوسی.
بپیش اندر آمد یکی خارسان پیاده ببود اندر آن کارسان.
فردوسی.
بساشارسان گشت بیمارسان بسا گلستان نیز شد خارسان.
فردوسی.
|| ویرانه : که توران زمین را کنند خارسان
نماند برین بوم و بر شارسان.
فردوسی.
چنان شد دژ وباره شارسان کزین خود نه بینی بجز خارسان.
فردوسی.
همی گشت برگرد آن شارسان بدستی ندید اندر آن خارسان.
فردوسی.