خارزن

لغت نامه دهخدا

خارزن. [ زَ ] ( نف مرکب ) کسی که خارکنی می کند. خارکن. رجوع به خارکن در این لغت نامه شود.

خارزن. [زَ ] ( اِخ ) دهی است از بخش حومه شهرستان نائین واقع در 12 هزارگزی باختر نائین و 2 هزارگزی راه اردستان به نائین محلی است جلگه ای و معتدل و سکنه آنجا 126 تن زبانشان فارسی و مذهبشان شیعه است. آب آنجا از قنات و محصولات آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و راه ماشین رو میباشد. ( نقل از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس