( خارج آهنگی ) خارج آهنگی. [ رِ هََ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت خارج آهنگ. بیرون شدن نغمه از پرده و از بحر و قواعد خود. ( غیاث اللغة ). بنابر رأی و نظر صاحب فرهنگ آنندراج اصطلاح موسیقیان خارج آهنگ است نه خارج آهنگی : نوای جهان خارج آهنگی است خلل در بریشم نه در چنگی است.
