خابل

لغت نامه دهخدا

خابل. [ ب ِ ] ( ع ص ) تباه کننده. ( منتهی الارب ). || بازدارنده. حبس کننده. واﷲ خابل الریاح ؛ ای حابسها. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) شیطان. جن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس