خابطی. [ ب ِ ] ( اِخ ) نسبت است بخابطه و ایشان فرقه ای از معتزله از اصحاب احمدبن خابطاند که وی را در تناسخ مقالتی است و گمان میکردند که عالم را دو پروردگار است یکی محدث و دیگری قدیم و پروردگار محدث مسیح است مراد از این آیت که «و جاء ربک والملک صفّا صفّا » یعنی می آید پروردگار تو و فرشتگان صف صف ایستاده اند و اوست که می آید درپرده های ابر و اوست که قصد کرد پیغمبر( ص ) او را در قول خود که ان اﷲ خلق آدم علی صورته ؛ یعنی همانا پروردگار آدم را بصورت خویش آفرید. ( الانساب سمعانی ).
