خابریاس

لغت نامه دهخدا

خابریاس. [ ب ِ ] ( اِخ ) سردار آتنی که بکمک وی و مصریان اواگراس توانست دست به فینیقیه بیندازد و شهر صور را تسخیر کند. ( از ایران باستان ج 2 ص 1123 ).

دانشنامه آزاد فارسی

خابْریاس (Chabrias)
سردار و مزدور آتنی (۴۲۰ـ۳۵۷پ م). با استفاده از ترفندهای نظامی نوین، آگِسیلائوس۱، پادشاه اسپارت۲ را از بوئتیا۳ در مرکز یونان، در ۳۷۸پ م، بیرون راند؛ و حملۀ اِپامی نونْداس۴، ژنرال شهر اهل تب۵ را به کورَنت۶ دفع کرد. در محاصرۀ خیوس۷ کشته شد. خابریاس در ۳۹۰پ م در عملیات نظامی تراسو بولوس۸، سردار آتنی، در تراس (تراکیه)۹ شرکت کرد. اسپارتی ها۱۰ را در آیگینا۱۱ در ۳۸۸ پ‎م، و ناوگان اسپارت را در نزدیکی ناکسوس۱۲ در ۳۷۶ شکست داد. در ۳۶۶ به خیانت در جریان اشغال اوروپوس۱۳ به دست تب‎ها متهم، ولی تبرئه شد. در جنگ اجتماعی۱۴ ۳۵۷ پ‎م در مقام فرماندهی ناوگان آتن به خارِس۱۵ پیوست.
AgesilausSpartan KingBoeotiaEpaminondasThebanCorinthChiosThrasybulusThraceSpartansAeginaNaxosOropusSocial WarChares

پیشنهاد کاربران

بپرس