خابث

لغت نامه دهخدا

خابث. [ ب ِ ] ( ع ص ) بلایه کربز. ( منتهی الارب ). الردی الخداع. ( اقرب الموارد ). || ناپاک و پلید. || بدکار. || فرومایه. || غدار. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس