دزدی طرار ببردت ز راه
بریه بران خائن طرار کن.
ناصرخسرو.
چه آتش و چه خیانت از روی صفات خائن رهداز آتش دوزخ هیهات
یک شعله از آتش و زمینی خرمن
یک ذره خیانت و جهانی درکات.
خاقانی.
از پیش این رئیس نکوکار پاکزادافکنده سر چو خائن بدکار میروم.
خاقانی.
منصف که بصدق نفس خود راخائن شمرد امین شمارش.
خاقانی.
چون زن صوفی تو خائن بوده ای دام مکر اندر دغا بگشوده ای.
مولوی.
آن نصیحت راستی در دوستی در غلولی ، خائنی ، سگ پوستی
پور سلطان گر بر او خائن شود
آن سرش از تن بدان بائن شود.
مولوی.
پیش او آئید اگر خائن نه ایدنیشکر گردید از او گرچه نی اید.
مولوی.
|| خائن و ناراست شدن. استغشاش. ( منتهی الارب ).