[ویکی فقه] حیوانات چنگال دار (قرآن). تحریم بعضی خوردنی ها بر یهود، موقّت بود و توسّط حضرت عیسی (علیه السلام) بر طرف شد، مانند تحریم تمام حیوانات ذی ظفر .
چنگال و ناخن داشتن، از ویژگی های دسته ای از حیوانات:• «وعلی الذین هادوا حرمنا کل ذی ظفر...؛ و بر یهودیان، هر حیوان ناخن دار را حرام کردیم، و از گاو و گوسفند پیه بدن آنها را حرام کردیم جز آنچه بر پشت یا روده های آنها چسبیده یا آنچه آمیخته به استخوان است. این (تحریم) چیزی است که آنها را به خاطر ستم شان کیفر دادیم و حقّا که ما راست گفتاریم.»
مفهوم شناسی
ظفر بر وزن قفل یا بر وزن شتر به معنای ناخن و بر وزن علم به معنای نجات و غلبه است. ظُفر معنای ناخن است، اعم از آنکه در انسان باشد یا غیر آن. مراجعه به لغت نشان می دهد که ظفر فقط بمعنی ناخن است و شامل مخلب (چنگال) نیست. المنار از لسان العرب نقل می کند: ظفر ناخن انسان و ناخن پرنده است ...و گفته اند ظفر در مرغی یا در حیوانی گویند که شکار نمی کند و مخلب در آنکه شکار می کند. ناخنداران که بر یهود حرام شده حتما بر پرندگان و حیوانات چنگال دار شامل نیست که چنگال داران در اسلام نیز حرام است و اختصاص به یهود ندارد و آنچه از فخر رازی نقل شده که ظفر را در آیه اعمّ از ناخن و چنگال گرفته و آنها را بنا بر ظهور آیه، حلال دانسته و حدیث «حَرَّمَ کُلِّ ذِی نَابٍ مِنَ السِّبَاعِ وَ ذِی مِخْلَبٍ مِنَ الطُّیورِ» را ضعیف پنداشته، بیهوده است. آیت الله مکارم در تفسیر نمونه مینویسد: « ظفر بر وزن شتر در اصل به معنی ناخن می باشد، ولی به سم حیوان های سم دار، آنها که همچون اسب، سم هایی دارند که شکاف ندارد نه مانند گوسفند و گاو که دارای سم شکافته می باشند نیز اطلاق شده زیرا سم های آنها شبیه ناخن است، و نیز به پای شتر که نوک پای او یکپارچه است و شکافی ندارد گفته اند. بنا بر این از آیه فوق چنین استفاده می شود که تمام حیواناتی که سم چاک نیستند اعم از چهارپایان یا پرندگان، بر یهود تحریم شده بود.»
محرمات بر یهود
در این آیات اشاره به قسمتی از محرمات بر یهود می کند تا روشن شود، که احکام مجهول و خرافی بت پرستان نه با آئین اسلام سازگار است و نه با آئین یهود، و نه با آئین مسیح. تازه در این آیات تصریح شده که این قسمت از محرمات بر یهود نیز جنبه مجازات و کیفر داشته و اگر مرتکب جنایات و خلافکاری هایی نمی شدند، این امور نیز بر آنها حرام نمی شد، بنا بر این جا دارد از بت پرستان سؤال شود این احکام ساختگی را از کجا آوردید؟!۱- نخست می گوید: بر یهودیان، هر حیوان ناخن داری را حرام کردیم (وَ عَلَی الَّذِینَ هادُوا حَرَّمْنا کُلَّ ذِی ظُفُرٍ). ۲- سپس می فرماید: پیه و چربی موجود در بدن گاو و گوسفند را نیز بر آنها حرام کرده بودیم (وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیهِمْ شُحُومَهُما).و به دنبال آن، سه مورد را استثناء می کند، نخست چربی هایی که در پشت این دو حیوان قرار دارد (إِلَّا ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما). دوم چربی هایی که در پهلوها و لابلای امعاء قرار گرفته (أَوِ الْحَوایا). و سوم چربی هایی که با استخوان آمیخته شده است (أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ). ولی در پایان آیه تصریح می کند که اینها در حقیقت بر یهود حرام نبود، اما به خاطر ظلم و ستمی که می کردند، از این گونه گوشت ها و چربی ها که مورد علاقه آنها بود به حکم خدا محروم شدند (ذلِکَ جَزَیناهُمْ بِبَغْیهِمْ ). برای تاکید اضافه می کند: این یک حقیقت است و ما راست می گوئیم (وَ إِنَّا لَصادِقُونَ ).
چنگال و ناخن داشتن، از ویژگی های دسته ای از حیوانات:• «وعلی الذین هادوا حرمنا کل ذی ظفر...؛ و بر یهودیان، هر حیوان ناخن دار را حرام کردیم، و از گاو و گوسفند پیه بدن آنها را حرام کردیم جز آنچه بر پشت یا روده های آنها چسبیده یا آنچه آمیخته به استخوان است. این (تحریم) چیزی است که آنها را به خاطر ستم شان کیفر دادیم و حقّا که ما راست گفتاریم.»
مفهوم شناسی
ظفر بر وزن قفل یا بر وزن شتر به معنای ناخن و بر وزن علم به معنای نجات و غلبه است. ظُفر معنای ناخن است، اعم از آنکه در انسان باشد یا غیر آن. مراجعه به لغت نشان می دهد که ظفر فقط بمعنی ناخن است و شامل مخلب (چنگال) نیست. المنار از لسان العرب نقل می کند: ظفر ناخن انسان و ناخن پرنده است ...و گفته اند ظفر در مرغی یا در حیوانی گویند که شکار نمی کند و مخلب در آنکه شکار می کند. ناخنداران که بر یهود حرام شده حتما بر پرندگان و حیوانات چنگال دار شامل نیست که چنگال داران در اسلام نیز حرام است و اختصاص به یهود ندارد و آنچه از فخر رازی نقل شده که ظفر را در آیه اعمّ از ناخن و چنگال گرفته و آنها را بنا بر ظهور آیه، حلال دانسته و حدیث «حَرَّمَ کُلِّ ذِی نَابٍ مِنَ السِّبَاعِ وَ ذِی مِخْلَبٍ مِنَ الطُّیورِ» را ضعیف پنداشته، بیهوده است. آیت الله مکارم در تفسیر نمونه مینویسد: « ظفر بر وزن شتر در اصل به معنی ناخن می باشد، ولی به سم حیوان های سم دار، آنها که همچون اسب، سم هایی دارند که شکاف ندارد نه مانند گوسفند و گاو که دارای سم شکافته می باشند نیز اطلاق شده زیرا سم های آنها شبیه ناخن است، و نیز به پای شتر که نوک پای او یکپارچه است و شکافی ندارد گفته اند. بنا بر این از آیه فوق چنین استفاده می شود که تمام حیواناتی که سم چاک نیستند اعم از چهارپایان یا پرندگان، بر یهود تحریم شده بود.»
محرمات بر یهود
در این آیات اشاره به قسمتی از محرمات بر یهود می کند تا روشن شود، که احکام مجهول و خرافی بت پرستان نه با آئین اسلام سازگار است و نه با آئین یهود، و نه با آئین مسیح. تازه در این آیات تصریح شده که این قسمت از محرمات بر یهود نیز جنبه مجازات و کیفر داشته و اگر مرتکب جنایات و خلافکاری هایی نمی شدند، این امور نیز بر آنها حرام نمی شد، بنا بر این جا دارد از بت پرستان سؤال شود این احکام ساختگی را از کجا آوردید؟!۱- نخست می گوید: بر یهودیان، هر حیوان ناخن داری را حرام کردیم (وَ عَلَی الَّذِینَ هادُوا حَرَّمْنا کُلَّ ذِی ظُفُرٍ). ۲- سپس می فرماید: پیه و چربی موجود در بدن گاو و گوسفند را نیز بر آنها حرام کرده بودیم (وَ مِنَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ حَرَّمْنا عَلَیهِمْ شُحُومَهُما).و به دنبال آن، سه مورد را استثناء می کند، نخست چربی هایی که در پشت این دو حیوان قرار دارد (إِلَّا ما حَمَلَتْ ظُهُورُهُما). دوم چربی هایی که در پهلوها و لابلای امعاء قرار گرفته (أَوِ الْحَوایا). و سوم چربی هایی که با استخوان آمیخته شده است (أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ). ولی در پایان آیه تصریح می کند که اینها در حقیقت بر یهود حرام نبود، اما به خاطر ظلم و ستمی که می کردند، از این گونه گوشت ها و چربی ها که مورد علاقه آنها بود به حکم خدا محروم شدند (ذلِکَ جَزَیناهُمْ بِبَغْیهِمْ ). برای تاکید اضافه می کند: این یک حقیقت است و ما راست می گوئیم (وَ إِنَّا لَصادِقُونَ ).
wikifeqh: حیوانات_چنگال_دار_(قرآن)