حیر
لغت نامه دهخدا
حیر.[ ح ِ ی َ / ح َ ی َ ] ( ع اِ ) بسیار از مال و اهل. ( منتهی الارب ). الکثیر من المال و الاهل. ( اقرب الموارد ).
حیر. [ ح َی ْی ِ ] ( ع اِ ) ابر. ( منتهی الارب ). ابری که از باران ناشی و در آسمان سرگردان میشود. ( از اقرب الموارد ).
حیر. [ ح َ ی َ ] ( ع مص ) سرگشته شدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || حَیرَة است در جمیع معانی آن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به حیرة شود.
حیر. [ ح َ ] ( اِخ ) کربلا. ( منتهی الارب ). حایرالحسین.
- حیرالاوَزّ ؛ حایرالحسین. ( معجم البلدان ج 3 ص 203 ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
wikialkb: ریشه_حیر
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید