حیدر قلی خان غیایی شاملو ( ۳۰ مهر ۱۳۰۱ تهران – ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ آنتیب ) معمار ایرانی و استاد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران بود. او از مشاهیر ایل شاملو و خاندان غیابی شاملو، و همچنین یکی از پیشگامان معماری نوین ایران است. حسین امانت و عبدالعزیز فرمانفرمائیان از شاگردان او بوده اند. پسرش یافث غیایی معمار است و استودیوی معماری غیایی را فعال نگه داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۳۰۱ در تهران و در خاندانی متمول و بانفوذ و با اصالت خان متولد گردید و رشد کرد. دبیرستان را در مدرسه ی آلمانی ها به پایان رساند و برای تحصیل در رشته ی معماری وارد دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۹۴۷ میلادی از دانشگاه تهران در رشته معماری فارغ التحصیل گردید و در سال ۱۹۵۲ گواهی ( DPLG ) خود را از مدرسه هنرهای زیبای پاریس ( بوزار ) دریافت نمود. وی در همان سال، برنده جایزه "Prix de Vienne" گردید. پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۳۱ ( ۱۹۵۲ م ) به تهران بازگشت و دفتر شخصی اش را راه اندازی کرد. از آن به بعد زندگی حرفه ای او آغاز شد و تا زمان مرگش در سال ۱۳۶۴ ادامه پیدا کرد.
ابوالحسن میرعمادی که از شاگردان و همکاران غیایی بوده است، از او به عنوان فردی با اندیشه های مدرن و باسواد یاد می کند. او می گویذ امثال مهندس غیایی و مهندس محسن فروغی ( که با یکدیگر شراکت داشته اند ) انسان های بزرگی بودند؛ باسواد بودند و در عین حال به واسطه روابط و سمت هایی که از سوی حکومت و دولت داشتند، قدرتمند بودند.
غیایی پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، ابتدا به فرانسه مهاجرت کرد و چند سال بعد دفتر معماری جدیدش را به همراه فرزندان خود در شهر سانفرانسیسکو برپا نمود. او در ۱۵ شهریور سال ۱۳۶۴ در ویلای خانوادگی خود در آنتیب در جنوب فرانسه درگذشت.
غیایی در سال ۱۳۳۲ دفتر معماری خود را در تهران تأسیس نمود و در خلال این سالها، پروژه های عمومی و خصوصی فراوانی را طراحی و اجرا کرد. در این بین عمده شهرت او به طراحی ساختمان مجلس سنا و تعدادی از مشهورترین سینماهای آن روزهای تهران از جمله سینما مولن روژ و سینما رادیوسیتی باز می گردد.
از پروژه های اجرا شده و طرح های او می توان به سینما مولن روژ ( ۱۳۳۵ ) ، ساختمان مجلس سنا با همکاری محسن فروغی ( ۱۳۳۲ - ۱۳۳۷ ) ، هتل هیلتون تهران ( ۱۳۴۱ ) ، ایستگاه قطار تبریز، هتل دوسلدورف ( هویزه ) ، خانه ی غیابی، ویلای دریاچه ی سوان، هتل رزیدانس ( ۱۳۴۴ ) ، ساختمان بانک رهنی، سینما درایواین پارس ( ۱۳۳۹ ) ، بیمارستان ارتش در لویزان، کازینو تهران پارس، بیمارستان دانشگاه مشهد، ایستگاه قطار مشهد ( ۱۳۳۴ - ۱۳۴۵ ) ، سینما رادیوسیتی ( ۱۳۳۷ ) ، و طرح کاخ های فرح آباد اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سال ۱۳۰۱ در تهران و در خاندانی متمول و بانفوذ و با اصالت خان متولد گردید و رشد کرد. دبیرستان را در مدرسه ی آلمانی ها به پایان رساند و برای تحصیل در رشته ی معماری وارد دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۹۴۷ میلادی از دانشگاه تهران در رشته معماری فارغ التحصیل گردید و در سال ۱۹۵۲ گواهی ( DPLG ) خود را از مدرسه هنرهای زیبای پاریس ( بوزار ) دریافت نمود. وی در همان سال، برنده جایزه "Prix de Vienne" گردید. پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۳۳۱ ( ۱۹۵۲ م ) به تهران بازگشت و دفتر شخصی اش را راه اندازی کرد. از آن به بعد زندگی حرفه ای او آغاز شد و تا زمان مرگش در سال ۱۳۶۴ ادامه پیدا کرد.
ابوالحسن میرعمادی که از شاگردان و همکاران غیایی بوده است، از او به عنوان فردی با اندیشه های مدرن و باسواد یاد می کند. او می گویذ امثال مهندس غیایی و مهندس محسن فروغی ( که با یکدیگر شراکت داشته اند ) انسان های بزرگی بودند؛ باسواد بودند و در عین حال به واسطه روابط و سمت هایی که از سوی حکومت و دولت داشتند، قدرتمند بودند.
غیایی پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، ابتدا به فرانسه مهاجرت کرد و چند سال بعد دفتر معماری جدیدش را به همراه فرزندان خود در شهر سانفرانسیسکو برپا نمود. او در ۱۵ شهریور سال ۱۳۶۴ در ویلای خانوادگی خود در آنتیب در جنوب فرانسه درگذشت.
غیایی در سال ۱۳۳۲ دفتر معماری خود را در تهران تأسیس نمود و در خلال این سالها، پروژه های عمومی و خصوصی فراوانی را طراحی و اجرا کرد. در این بین عمده شهرت او به طراحی ساختمان مجلس سنا و تعدادی از مشهورترین سینماهای آن روزهای تهران از جمله سینما مولن روژ و سینما رادیوسیتی باز می گردد.
از پروژه های اجرا شده و طرح های او می توان به سینما مولن روژ ( ۱۳۳۵ ) ، ساختمان مجلس سنا با همکاری محسن فروغی ( ۱۳۳۲ - ۱۳۳۷ ) ، هتل هیلتون تهران ( ۱۳۴۱ ) ، ایستگاه قطار تبریز، هتل دوسلدورف ( هویزه ) ، خانه ی غیابی، ویلای دریاچه ی سوان، هتل رزیدانس ( ۱۳۴۴ ) ، ساختمان بانک رهنی، سینما درایواین پارس ( ۱۳۳۹ ) ، بیمارستان ارتش در لویزان، کازینو تهران پارس، بیمارستان دانشگاه مشهد، ایستگاه قطار مشهد ( ۱۳۳۴ - ۱۳۴۵ ) ، سینما رادیوسیتی ( ۱۳۳۷ ) ، و طرح کاخ های فرح آباد اشاره کرد.
