حیاد. [ ح َ ] ( ع اِ ) چیزی یا آنچه به یک کشیدن پستان فرودآید از شیر وقت دوشیدن : ما ترک حیاداً. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). صاغانی این کلمه را بضم حاء و قاموس بفتح حاء ضبط کرده اند. ( از اقرب الموارد ). حیاد. ( ع مص ) محایده. میل کردن از چیزی. یکی سوی شدن از چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). حایده ؛ جانبه و فی اساس مال عنه و عدل. ( از اقرب الموارد ).
