حکیم شاه

لغت نامه دهخدا

حکیم شاه. [ ح َ ] ( اِخ ) عبدالحکیم. شاعری از مردم لاهور. او را تذکره شعرائی است حاوی شرح حال گویندگان معاصر خود او که در اورنگ آباد به سال 1175 هَ. ق. بنام «مردم دیده » بپایان برده است.

حکیم شاه. [ ح َ ] ( اِخ ) محمدبن مبارک قزوینی. یکی از مشاهیر علما و اطباء از مردم قزوین از شاگردان ملاجلال الدین دوانی است و صاحب تآلیف کثیره است و از جمله : ترجمه حیات الحیوان دمیری بفارسی که آنرا بنام سلطان سلیم خان پادشاه عثمانی کرده است و نصیحت نامه بفارسی که به سال 929 هَ. ق. از آن فراغت یافته است و تفسیری از سوره فتح تا آخر قرآن. حاشیه بر هدایة. و حاشیه بر نسفی. شرحی بر ایساغوجی. شرحی بر کافیه. و نیز تألیفی بنام موجز در طب و ذیلی بر تذکرةالشعراء امیرعلی شیر نوائی ازتألیفات اوست. رجوع به محمدبن مبارک قزوینی شود.

فرهنگ فارسی

محمد ابن مبارک قزوینی یکی از مشاهیر علما و اطبائ از مردم قزوین از شاگردان ملا جلال الدین دوانی است

پیشنهاد کاربران

بپرس