حکومت پارلمانی (parliamentary government)
(یا: حکومت کابینه ای) نوعی حکومت که در آن قوۀ مجریه برخاسته از قوۀ مقننه و از نظر قانونی پاسخگوی آن است. در برابر تفکیک قوا، که در آن سه قوۀ مجریه، مقننه، و قضاییۀ حکومت از نظر کارکنان و اختیارات قانونی از یکدیگر متمایزند، این نوع حکومت به ترکیب قوا معروف است. تفکیک قوا از ویژگی های عمدۀ نظام حکومتی ایالات متحده امریکا است. بیشتر کشورهای اروپای غربی و جامعۀ مشترک المنافع نوعی حکومت پارلمانی را پذیرفته اند، اگرچه در عمل تفاوت های مهمی میان آن ها وجود دارد. در بیشتر کشورهای جامعۀ مشترک المنافع همۀ وزرا عضو کابینه اند، هرچند حکومت های ائتلافی حزب لیبرال و میهن استرالیا، مطابق الگوی انگلیسی، دارای گروهی درونی از وزرا بوده است که کابینه را تشکیل می دادند. تفاوت مهم دیگری که در استرالیا و نیوزیلند دیده می شود نفوذ اعضایی از حزب است که در پارلمان عضویت دارند یا جلسۀ سران حزب در هنگام انتخاب وزرا در دورۀ بر سر کار بودن حزب کارگر است. در استرالیا، وزرا عملاً در جلسۀ بستۀ سران حزب انتخاب می شوند اگرچه نخست وزیر وزارتخانه های آن ها را معیّن می کند. فرانسه نیز در جمهوری پنجم تفاوت مهم دیگری را به نمایش گذاشت، زیرا نظام سیاسی فرانسه آمیزه ای از حکومت پارلمانی و نظام ریاستی ـ کنگره ای ایالات متحده است. رئیس جمهور فرانسه با رأی مستقیم همۀ مردم انتخاب می شود و قانوناً در برابر پارلمان فرانسه پاسخگو نیست در حالی که نخست وزیر و دیگر وزرا، که ممکن است عضو سنا یا مجلس ملی نباشند، اما به لحاظ قانونی در برابر مجلس ملی پاسخگو هستند و ممکن است در جلسات مشاورۀ آن شرکت کنند. بنابراین، حکومت فرانسه آمیزه ای از تفکیک و ترکیب قواست.
(یا: حکومت کابینه ای) نوعی حکومت که در آن قوۀ مجریه برخاسته از قوۀ مقننه و از نظر قانونی پاسخگوی آن است. در برابر تفکیک قوا، که در آن سه قوۀ مجریه، مقننه، و قضاییۀ حکومت از نظر کارکنان و اختیارات قانونی از یکدیگر متمایزند، این نوع حکومت به ترکیب قوا معروف است. تفکیک قوا از ویژگی های عمدۀ نظام حکومتی ایالات متحده امریکا است. بیشتر کشورهای اروپای غربی و جامعۀ مشترک المنافع نوعی حکومت پارلمانی را پذیرفته اند، اگرچه در عمل تفاوت های مهمی میان آن ها وجود دارد. در بیشتر کشورهای جامعۀ مشترک المنافع همۀ وزرا عضو کابینه اند، هرچند حکومت های ائتلافی حزب لیبرال و میهن استرالیا، مطابق الگوی انگلیسی، دارای گروهی درونی از وزرا بوده است که کابینه را تشکیل می دادند. تفاوت مهم دیگری که در استرالیا و نیوزیلند دیده می شود نفوذ اعضایی از حزب است که در پارلمان عضویت دارند یا جلسۀ سران حزب در هنگام انتخاب وزرا در دورۀ بر سر کار بودن حزب کارگر است. در استرالیا، وزرا عملاً در جلسۀ بستۀ سران حزب انتخاب می شوند اگرچه نخست وزیر وزارتخانه های آن ها را معیّن می کند. فرانسه نیز در جمهوری پنجم تفاوت مهم دیگری را به نمایش گذاشت، زیرا نظام سیاسی فرانسه آمیزه ای از حکومت پارلمانی و نظام ریاستی ـ کنگره ای ایالات متحده است. رئیس جمهور فرانسه با رأی مستقیم همۀ مردم انتخاب می شود و قانوناً در برابر پارلمان فرانسه پاسخگو نیست در حالی که نخست وزیر و دیگر وزرا، که ممکن است عضو سنا یا مجلس ملی نباشند، اما به لحاظ قانونی در برابر مجلس ملی پاسخگو هستند و ممکن است در جلسات مشاورۀ آن شرکت کنند. بنابراین، حکومت فرانسه آمیزه ای از تفکیک و ترکیب قواست.
wikijoo: حکومت_پارلمانی