حکومت وحشت ( فرانسوی: la Terreur ) دورانی از انقلاب فرانسه می باشد که در پی تشکیل جمهوری اول فرانسه در آن قتل عامها و اعدامهای در ملأ عام به خاطر غیرت انقلابی، احساسات روحانی ستیز و اتهامات خیانت به توسط کمیته امنیت عمومی انجام شدند.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ دانان دربارهٔ سرآغاز «وحشت» اختلاف نظر دارند. برخی اعتقاد دارند. برخی آغاز آن را تنها در ۱۷۹۳ یا در ۵ سپتامبر، جون یا مارچ می دانند زمانی که دادگاه انقلابی بوجود آمد. دیگران به زمان کشتار سپتامبر در سال ۱۷۹۲، یا حتی جولای ۱۷۸۹ زمانی که اولین کشتار انقلابی رخ داد را سرآغاز دوران حکومت وحشت می دانند.
نزدیک به ۴۰ هزار زندانی در نهایت به اعدام محکوم شدند که نزدیک به نیمی از آن ها بدون جلسه دادرسی اعدام شدند یا در انتظار مرگ مردند.
پس از انقلاب فرانسه در ۱۷۸۹ و برقراری رژیم جدید، جدال برای کسب قدرت بین گروه های رقیب ادامه یافت. بطوریکه در نخستین روزهای انقلاب، احزاب و گروه های سیاسی متعددی با یکدیگر مبارزه می کردند که مهم ترین آن ها عبارت بودند از:
• پادشاهی خواهان: که می کوشیدند لویی شانزدهم را همچنان به صورت یک پادشاه حفظ کنند.
• اعتدالیون: که هدف آنان استقرار حکومت مشروطه سلطنتی، مشابه انگلستان، و تدوین قانون اساسی بود.
• ژیروندن ها ( جمهوری خواهان میانه رو ) : که خواستار برپایی مسالمت آمیز حکومت جمهوری و برچیده شدن نظام پادشاهی مطلقه بودند. بیشتر اعضای ژیروندن ها از ولایت ژیروند بودند.
• ژاکوبن ها ( جمهوری خواهان تندرو ) : که خواستار واژگونی نظام موجود به طور خشونت بار توسط یک انقلاب و اعلام جمهوری بودند. ژاکوبن ها چون در صومعه ژاکوبوس ( دومینیکن ) واقع در خیابان سن ژاک پاریس گرد هم می آمدند بدین نام مشهور شدند.
تاریخ دانان آغاز دوره ترور را ۵ سپتامبر ۱۷۹۳ می دانند. ژاکوبن های تندرو و انقلابی، به رهبری ماکسیمیلیان روبسپیر، قدرت را به دست گرفتند. این دوره ۱۰ ماه به درازا انجامید. ژاکوبن ها، ژیروندن ها را از مجلس کنوانسیون بیرون کردند و دو کمیته «نجات ملی» و «امنیت عمومی» را برگزیدند. این دو بزودی به قدرت مخوفی بدل شد و مجلس را بازیچه دست خود کرد تا از آن راه، قوانین ظالمانه را تصویب کند. مجمع ملی ۱۷۹۳ قانون مهمی به نام «قانون مظنونات» را به تصویب رساند که طبق آن هر کس مورد سوء ظن قرار می گرفت تحت تعقیب واقع می شد. در دوره ترور، ۲۲ تن از ژیروندن های انقلابی در دادگاه های انقلاب محاکمه و اعدام شدند و بسیاری از مردان انقلابی دیگر نیز، یکی پس از دیگری به تیغ گیوتین سپرده شدند که از جمله آن ها ژرژ دانتون، رهبر انقلابی و قهرمان دفاع از حقوق طبقات فقیر را باید نام برد.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ دانان دربارهٔ سرآغاز «وحشت» اختلاف نظر دارند. برخی اعتقاد دارند. برخی آغاز آن را تنها در ۱۷۹۳ یا در ۵ سپتامبر، جون یا مارچ می دانند زمانی که دادگاه انقلابی بوجود آمد. دیگران به زمان کشتار سپتامبر در سال ۱۷۹۲، یا حتی جولای ۱۷۸۹ زمانی که اولین کشتار انقلابی رخ داد را سرآغاز دوران حکومت وحشت می دانند.
نزدیک به ۴۰ هزار زندانی در نهایت به اعدام محکوم شدند که نزدیک به نیمی از آن ها بدون جلسه دادرسی اعدام شدند یا در انتظار مرگ مردند.
پس از انقلاب فرانسه در ۱۷۸۹ و برقراری رژیم جدید، جدال برای کسب قدرت بین گروه های رقیب ادامه یافت. بطوریکه در نخستین روزهای انقلاب، احزاب و گروه های سیاسی متعددی با یکدیگر مبارزه می کردند که مهم ترین آن ها عبارت بودند از:
• پادشاهی خواهان: که می کوشیدند لویی شانزدهم را همچنان به صورت یک پادشاه حفظ کنند.
• اعتدالیون: که هدف آنان استقرار حکومت مشروطه سلطنتی، مشابه انگلستان، و تدوین قانون اساسی بود.
• ژیروندن ها ( جمهوری خواهان میانه رو ) : که خواستار برپایی مسالمت آمیز حکومت جمهوری و برچیده شدن نظام پادشاهی مطلقه بودند. بیشتر اعضای ژیروندن ها از ولایت ژیروند بودند.
• ژاکوبن ها ( جمهوری خواهان تندرو ) : که خواستار واژگونی نظام موجود به طور خشونت بار توسط یک انقلاب و اعلام جمهوری بودند. ژاکوبن ها چون در صومعه ژاکوبوس ( دومینیکن ) واقع در خیابان سن ژاک پاریس گرد هم می آمدند بدین نام مشهور شدند.
تاریخ دانان آغاز دوره ترور را ۵ سپتامبر ۱۷۹۳ می دانند. ژاکوبن های تندرو و انقلابی، به رهبری ماکسیمیلیان روبسپیر، قدرت را به دست گرفتند. این دوره ۱۰ ماه به درازا انجامید. ژاکوبن ها، ژیروندن ها را از مجلس کنوانسیون بیرون کردند و دو کمیته «نجات ملی» و «امنیت عمومی» را برگزیدند. این دو بزودی به قدرت مخوفی بدل شد و مجلس را بازیچه دست خود کرد تا از آن راه، قوانین ظالمانه را تصویب کند. مجمع ملی ۱۷۹۳ قانون مهمی به نام «قانون مظنونات» را به تصویب رساند که طبق آن هر کس مورد سوء ظن قرار می گرفت تحت تعقیب واقع می شد. در دوره ترور، ۲۲ تن از ژیروندن های انقلابی در دادگاه های انقلاب محاکمه و اعدام شدند و بسیاری از مردان انقلابی دیگر نیز، یکی پس از دیگری به تیغ گیوتین سپرده شدند که از جمله آن ها ژرژ دانتون، رهبر انقلابی و قهرمان دفاع از حقوق طبقات فقیر را باید نام برد.
