حکومت و امر به معروف

[ویکی فقه] حکومت و امر به معروف (قرآن). امر به معروف، از اوصاف حاکمان معتقد به ربوبیت الهی است.
طبق آیات قرآن کریم امر به معروف، یکی از اوصاف حاکمان معتقد به ربوبیت الهی است:الذین اخرجوا من دیارهم بغیر حق الا ان یقولوا ربنا الله ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع وبیع وصلوات ومساجد یذکر فیها اسم الله کثیرا ولینصرن الله من ینصره ان الله لقوی عزیز• الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاة وآتوا الزکاة وامروا بالمعروف ونهوا عن المنکر ولله عاقبة الامور «همان کسانی که بناحق از خانه هایشان بیرون رانده شدند (آنها گناهی نداشتند) جز اینکه می گفتند پروردگار ما خداست و اگر خدا بعضی از مردم را با بعض دیگر دفع نمی کرد صومعه و کلیسا و کنیسه و مساجدی که نام خدا در آنها بسیار برده می شود سخت ویران می شد و قطعا خدا به کسی که ( دین) او را یاری می کند یاری می دهد چرا که خدا سخت نیرومند شکست ناپذیر است؛ همان کسانی که چون در زمین به آنان توانایی دهیم نماز برپا می دارند و زکات می دهند و به کارهای پسندیده وامی دارند و از کارهای ناپسند باز می دارند و فرجام همه کارها از آن خداست»
← دیدگاه مفسران در مصداق آیه
۱. ↑ حج/سوره۲۲، آیه۴۰.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۳۷۱، برگرفته از مقاله «حکومت و امر به معروف».
...