حکومت خودگردان فلسطین (Palestine National Authority)
هیئت حاکمۀ موقتی، که به دنبال مذاکرات صلح در ۱۹۹۱ در مادرید و به ویژه قرارداد اسلو در ۱۹۹۳ در ژوئیۀ ۱۹۹۴ تشکیل شد تا ادارۀ امور فلسطینیان را در سرزمین های تازه آزادشدۀ نوار غزه، اریحا، و سپس مناطق دیگر کرانۀ باختری از اسرائیل تحویل گیرد. یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف)، ریاست این هیئت را برعهده داشت. حکومت خودگردان فلسطین صلاحیت حاکمیت بر همۀ نواحی سابقاً اشغالی، به استثنای نقاط مهاجرنشین ها و اتباع اسرائیلی، را برعهده گرفت؛ اسرائیل مسئولیت دفاع خارجی و امور خارجه را برای خود حفظ کرد. در دسامبر ۱۹۹۴، اسرائیل ادارۀ امور بهداشتی و جمع آوری مالیات را به حکومت ملی فلسطین واگذار کرد و حیطۀ اختیارات آن را وسعت داد. در انتخابات شورای ملی فلسطین (۱۹۹۶)، که ۸۸ عضو داشت، یاسر عرفات به ریاست این شورا برگزیده شد. در مه ۱۹۹۹ عرفات اظهار کرد که پیش از پایان سال، استقلال کشور فلسطین اعلام خواهد شد. اما در ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ این موضوع را عمدتاً به سبب ترس از برهم خوردن روند صلح بارها به تعویق انداخت. حکومت خودگردان فلسطین ناچار بود در حوزۀ صلاحیت خود با گروه های مبارز فلسطینی، که علیه سربازان اشغالگر اسرائیلی و نیروهای پلیس حکومت خودگردان فلسطین مبارزه می کردند، مقابله کند. در نوامبر ۱۹۹۹، بیست شخصیت مهم کرانۀ باختری، با امضای دادخواستی این حکومت را به فساد متهم و مسئولیت را متوجه عرفات کردند، حکومت واکنشی خشم آلود نشان داد. از این گروه فقط اعضای پارلمان به علت مصونیت دستگیر نشدند، اما سایر امضاکنندگان بدون طرح اتهام علیه آنان بازداشت شدند. با قتل یکی از امضاکنندگان به ضرب گلوله، خشم عمومی در برابر واکنش عرفات افزایش یافت. اتحادیۀ اروپا در فوریۀ ۲۰۰۱، برای جلوگیری از سقوط حکومت خودگردان فلسطین، اعطای مبلغ ۶۰میلیون یورو کمک اقتصادی برای این حکومت را اعلام کرد. پس از انتخاب آریل شارون به نخست وزیری و شکست مذاکرات دوجانبه و عدم التزام اسرائیل به توافقات و ادامه تجاوزات مکرر و کشتار و تخریب که حتی به حبس یاسر عرفات در رام الله انجامید، حکومت خودگردان زیر فشار بیشتری قرار گرفت. پس از درگذشت عرفات (۲۰۰۴) محمود عباس، معروف به ابومازن، جانشین او شد و دولت اسرائیل نوار غزه را تخلیه کرد. در انتخابات شوراهای شهر و روستا و سپس نمایندگان سازمان حماس اکثریت بزرگی به دست آورد و دولت جدید به ریاست اسماعیل هَنیّه تشکیل شد (۲۰۰۶) و درپی آن اختلافات اسرائیل و فلسطینیان دوباره شدت گرفت. در ۲۰۰۷ درپی اختلاف محمود عباس و اسماعیل هنیه بالاخره محمود عباس پارلمان را منحل و هنیه را از نخست وزیری برکنار کرد. حماس در یک وضعیت اضطراری نوار غزه را از وجود نیروهای طرفدار محمود عباس پاکسازی و موقعیت خود را در آن ناحیه تحکیم بخشید.
هیئت حاکمۀ موقتی، که به دنبال مذاکرات صلح در ۱۹۹۱ در مادرید و به ویژه قرارداد اسلو در ۱۹۹۳ در ژوئیۀ ۱۹۹۴ تشکیل شد تا ادارۀ امور فلسطینیان را در سرزمین های تازه آزادشدۀ نوار غزه، اریحا، و سپس مناطق دیگر کرانۀ باختری از اسرائیل تحویل گیرد. یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف)، ریاست این هیئت را برعهده داشت. حکومت خودگردان فلسطین صلاحیت حاکمیت بر همۀ نواحی سابقاً اشغالی، به استثنای نقاط مهاجرنشین ها و اتباع اسرائیلی، را برعهده گرفت؛ اسرائیل مسئولیت دفاع خارجی و امور خارجه را برای خود حفظ کرد. در دسامبر ۱۹۹۴، اسرائیل ادارۀ امور بهداشتی و جمع آوری مالیات را به حکومت ملی فلسطین واگذار کرد و حیطۀ اختیارات آن را وسعت داد. در انتخابات شورای ملی فلسطین (۱۹۹۶)، که ۸۸ عضو داشت، یاسر عرفات به ریاست این شورا برگزیده شد. در مه ۱۹۹۹ عرفات اظهار کرد که پیش از پایان سال، استقلال کشور فلسطین اعلام خواهد شد. اما در ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ این موضوع را عمدتاً به سبب ترس از برهم خوردن روند صلح بارها به تعویق انداخت. حکومت خودگردان فلسطین ناچار بود در حوزۀ صلاحیت خود با گروه های مبارز فلسطینی، که علیه سربازان اشغالگر اسرائیلی و نیروهای پلیس حکومت خودگردان فلسطین مبارزه می کردند، مقابله کند. در نوامبر ۱۹۹۹، بیست شخصیت مهم کرانۀ باختری، با امضای دادخواستی این حکومت را به فساد متهم و مسئولیت را متوجه عرفات کردند، حکومت واکنشی خشم آلود نشان داد. از این گروه فقط اعضای پارلمان به علت مصونیت دستگیر نشدند، اما سایر امضاکنندگان بدون طرح اتهام علیه آنان بازداشت شدند. با قتل یکی از امضاکنندگان به ضرب گلوله، خشم عمومی در برابر واکنش عرفات افزایش یافت. اتحادیۀ اروپا در فوریۀ ۲۰۰۱، برای جلوگیری از سقوط حکومت خودگردان فلسطین، اعطای مبلغ ۶۰میلیون یورو کمک اقتصادی برای این حکومت را اعلام کرد. پس از انتخاب آریل شارون به نخست وزیری و شکست مذاکرات دوجانبه و عدم التزام اسرائیل به توافقات و ادامه تجاوزات مکرر و کشتار و تخریب که حتی به حبس یاسر عرفات در رام الله انجامید، حکومت خودگردان زیر فشار بیشتری قرار گرفت. پس از درگذشت عرفات (۲۰۰۴) محمود عباس، معروف به ابومازن، جانشین او شد و دولت اسرائیل نوار غزه را تخلیه کرد. در انتخابات شوراهای شهر و روستا و سپس نمایندگان سازمان حماس اکثریت بزرگی به دست آورد و دولت جدید به ریاست اسماعیل هَنیّه تشکیل شد (۲۰۰۶) و درپی آن اختلافات اسرائیل و فلسطینیان دوباره شدت گرفت. در ۲۰۰۷ درپی اختلاف محمود عباس و اسماعیل هنیه بالاخره محمود عباس پارلمان را منحل و هنیه را از نخست وزیری برکنار کرد. حماس در یک وضعیت اضطراری نوار غزه را از وجود نیروهای طرفدار محمود عباس پاکسازی و موقعیت خود را در آن ناحیه تحکیم بخشید.
wikijoo: حکومت_خودگردان_فلسطین