[ویکی فقه] حکمت خدا و سخن گفتن با موسی علیه السلام (قرآن). یکی از آثار حکیم بودن خداوند سخن گفتن خداوند با موسی علیه السّلام است که در آیاتی از قرآن کریم نیز آمده است.
سخن گفتن خداوند با موسی علیه السّلام در وادی طور به واسطه آتش ، جلوه ای از حکمت او است. "اذ قال موسی لاهله انی ءانست نارا سـاتیکم منها بخبر او ءاتیکم بشهاب قبس لعلکم تصطـلون• فلما جاءها نودی ان بورک من فی النار ومن حولها وسبحـن الله رب العــلمین• یـموسی انه انا الله العزیز الحکیم. (به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: «من آتشی از دور دیدم (همین جا توقف کنید) بزودی خبری از آن برای شما می آورم، یا شعله آتشی تا گرم شوید.» • هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: «مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است( فرشتگان و موسی )و منزه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! • ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم " می گوید: " به خاطر بیاور هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: " من آتشی از دور دیدم"! (اذ قال موسی لاهله انی آنست نارا) . " همین جا توقف کنید، من به زودی خبری برای شما می آورم و یا شعله ای از آتش، تا گرم شوید" (سآتیکم منها بخبر او آتیکم بشهاب قبس لعلکم تصطلون) . و این در همین شبی بود که موسی با همسرش دختر شعیب در طریق مصر در بیابانی تاریک و ظلمانی گرفتار آمد، راه را گم کرد، و باد و طوفان وزیدن گرفت، و در همین حال درد وضع حمل به همسرش دست داد، موسی احساس نیاز شدیدی به افروختن آتش و استفاده از گرمای آن می کرد، ولی در آن بیابان چیزی پیدا نبود. همین که شعله آتشی را از دور دید خوشحال شد، و آن را دلیل بر وجود انسان یا انسانهایی گرفت، و گفت می روم، یا برای شما خبری می آورم و یا شعله آتشی که با آن گرم شوید. موسی خانواده اش را در همانجا گذاشت و از آن سو که آتش دیده بود حرکت کرد" هنگامی که نزد آتش رسید، ندایی برخاست که مبارکباد آن کس که در آتش است، و کسی که در اطراف آن است، و منزه است خداوندی که پروردگار عالمیان است در پاره ای از روایات آمده است که وقتی موسی ع به نزدیکی آتش رسید ایستاد و خوب دقت کرد، دید از درون شاخه سبزی شعله آتش می درخشد شعله لحظه به لحظه پرفروغتر و درخت سبزتر و زیباتر می گردد، نه حرارت آتش درخت را می سوزاند، و نه رطوبت درخت شعله آتش را خاموش می کند! تعجب کرد، با شاخه کوچکی که در دست داشت، خم شد تا کمی از آن بگیرد، آتش به سوی او آمد، او وحشت کرد و عقب رفت، گاه او به سوی آتش می آمد و گاه آتش به سوی او، که ناگهان ندایی برخاست و بشارت وحی به او داده شد.
رابطه سخن خداوند با حکمت الهی
بار دیگر ندایی برخاست و موسی را مخاطب ساخته گفت: " ای موسی من خداوند عزیز و حکیمم" (یا موسی انه انا الله العزیز الحکیم). این جمله برای این بود که هر گونه شک و تردید از موسی، بر طرف شود، و بداند که این خداوند عالمیان است که با او سخن می گوید نه شعله آتش یا درخت. ، خداوندی که" شکست ناپذیر" و" صاحب حکمت و تدبیر" است. این تعبیر در حقیقت مقدمه ای است برای بیان معجزه ای که در آیه بعد می آید، چرا که اعجاز از این دو صفت پروردگار سرچشمه می گیرد، " قدرت" و" حکمت" او.
سخن گفتن خداوند با موسی علیه السّلام در وادی طور به واسطه آتش ، جلوه ای از حکمت او است. "اذ قال موسی لاهله انی ءانست نارا سـاتیکم منها بخبر او ءاتیکم بشهاب قبس لعلکم تصطـلون• فلما جاءها نودی ان بورک من فی النار ومن حولها وسبحـن الله رب العــلمین• یـموسی انه انا الله العزیز الحکیم. (به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: «من آتشی از دور دیدم (همین جا توقف کنید) بزودی خبری از آن برای شما می آورم، یا شعله آتشی تا گرم شوید.» • هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: «مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است( فرشتگان و موسی )و منزه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! • ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم " می گوید: " به خاطر بیاور هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: " من آتشی از دور دیدم"! (اذ قال موسی لاهله انی آنست نارا) . " همین جا توقف کنید، من به زودی خبری برای شما می آورم و یا شعله ای از آتش، تا گرم شوید" (سآتیکم منها بخبر او آتیکم بشهاب قبس لعلکم تصطلون) . و این در همین شبی بود که موسی با همسرش دختر شعیب در طریق مصر در بیابانی تاریک و ظلمانی گرفتار آمد، راه را گم کرد، و باد و طوفان وزیدن گرفت، و در همین حال درد وضع حمل به همسرش دست داد، موسی احساس نیاز شدیدی به افروختن آتش و استفاده از گرمای آن می کرد، ولی در آن بیابان چیزی پیدا نبود. همین که شعله آتشی را از دور دید خوشحال شد، و آن را دلیل بر وجود انسان یا انسانهایی گرفت، و گفت می روم، یا برای شما خبری می آورم و یا شعله آتشی که با آن گرم شوید. موسی خانواده اش را در همانجا گذاشت و از آن سو که آتش دیده بود حرکت کرد" هنگامی که نزد آتش رسید، ندایی برخاست که مبارکباد آن کس که در آتش است، و کسی که در اطراف آن است، و منزه است خداوندی که پروردگار عالمیان است در پاره ای از روایات آمده است که وقتی موسی ع به نزدیکی آتش رسید ایستاد و خوب دقت کرد، دید از درون شاخه سبزی شعله آتش می درخشد شعله لحظه به لحظه پرفروغتر و درخت سبزتر و زیباتر می گردد، نه حرارت آتش درخت را می سوزاند، و نه رطوبت درخت شعله آتش را خاموش می کند! تعجب کرد، با شاخه کوچکی که در دست داشت، خم شد تا کمی از آن بگیرد، آتش به سوی او آمد، او وحشت کرد و عقب رفت، گاه او به سوی آتش می آمد و گاه آتش به سوی او، که ناگهان ندایی برخاست و بشارت وحی به او داده شد.
رابطه سخن خداوند با حکمت الهی
بار دیگر ندایی برخاست و موسی را مخاطب ساخته گفت: " ای موسی من خداوند عزیز و حکیمم" (یا موسی انه انا الله العزیز الحکیم). این جمله برای این بود که هر گونه شک و تردید از موسی، بر طرف شود، و بداند که این خداوند عالمیان است که با او سخن می گوید نه شعله آتش یا درخت. ، خداوندی که" شکست ناپذیر" و" صاحب حکمت و تدبیر" است. این تعبیر در حقیقت مقدمه ای است برای بیان معجزه ای که در آیه بعد می آید، چرا که اعجاز از این دو صفت پروردگار سرچشمه می گیرد، " قدرت" و" حکمت" او.