حکم صیغه

[ویکی فقه] صیغه، به الفاظی خاص برای ادا و ابراز مقاصد؛ بویژه در عقود و ایقاعات اطلاق می شود.
صیغه در لغت به معنای هیئت و شکل چیزی آمده است.
مراد از صیغه در کلام فقهاء
لیکن مراد از آن در کلمات فقها الفاظ و عباراتی ویژه؛ یعنی به شکل و هیئتی خاص می باشد که برای انشای التزامات در قالب عقد یا ایقاع یا غیر التزامات به کار می رود.
صیغه از ارکان عقود و ایقاعات
صیغه از ارکان عقود و ایقاعات برشمرده شده و مشروط به شرایطی همچون صراحت داشتن در مقصود است؛ چنان که در غیر عقود و ایقاعات بر الفاظی با محتوای تلبیه و جملات ویژه سلام نماز نیز اطلاق شده و گفته می شود:صیغه تلبیه و صیغه تسلیم یا سلام.
کاربرد اصولی
...