حکم انفاق به سائل

[ویکی فقه] حکم انفاق به سائل (قرآن). در آیات متعددی که توصیه به انفاق یا توصیف انفاق گران را دربردارد، انفاق همردیف اعمال نیک و عبادات بزرگ ذکر شده که این خود نشان اهمیت انفاق از دیدگاه اسلام است.
خداوند متعال در قرآن کریم انفاق به سائل را از مصادیق بر و نیکی برشمرده است: «لیس البر ان تولوا وجوهکم قبل المشرق والمغرب ولـکن البر من ءامن بالله والیوم الاخر والملـئکة والکتـب والنبیین وءاتی المال علی حبه... والسائلین... اولـئک الذین صدقوا واولـئک هم المتقون؛ نیکی (تنها) این نیست (که به هنگام نماز) صورت خود را به سوی مشرق و مغرب کنید (و تمام گفتگوی شما از مساءله قبله و تغییر قبله باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازید) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسانی هستند که به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورده اند، و مال (خود) را با علاقه ای که به آن دارند به ... سائلان... انفاق می کنند... اینها کسانی هستند که راست می گویند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است و اینها هستند پرهیزگاران.»
معنای بر
بر (بر وزن ضد) در اصل به معنی توسعه است، سپس در معنی نیکیها و خوبیها و احسان ، به کار رفته است، زیرا این کارها در وجود انسان محدود نمی شود و گسترش مییابد و به دیگران می رسد و آنها نیز بهره مند می شوند، و بر (بر وزن نر) جنبه وصفی دارد و به معنی شخص نیکوکار است، در اصل به معنی بیابان و مکان وسیع می باشد، و از آنجا که نیکوکاران روحی وسیع و گسترده دارند این واژه بر آنها اطلاق می شود.قرآن سپس به بیان مهمترین اصول نیکیها در ناحیه ایمان و اخلاق و عمل ضمن بیان شش عنوان پرداخته چنین می گوید: «بلکه نیکی (نیکوکار) کسانی هستند که به خدا و روز آخر و فرشتگان و کتابهای آسمانی و پیامبران ایمان آورده اند.»
← پایه همه خوبیها
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۷۷.
...