حکم افترا به خدا

[ویکی فقه] حکم افترا به خدا (قرآن). خداوند متعال در قرآن کریم در آیات متعددی سخن از افترا و دروغ بستن به خویش را از سوی کافران و مشرکان و اهل کتاب ، به میان آوده است و فرموده: «چه کسی ستمکارتر از کسی است که بر خدا دروغ بسته (و شریک برای او قائل شده است) یا آیات او را تکذیب نموده؟!»
افترا و دروغ بستن به خدا حرام است: «فویل للذین یکتبون الکتـب بایدیهم ثم یقولون هـذا من عند الله لیشتروا به ثمنـا قلیلا فویل لهم مما کتبت ایدیهم وویل لهم مما یکسبون• وقالوا لن تمسنا النار الا ایامـا معدودة قل اتخذتم عند الله عهدا فلن یخلف الله عهده ام تقولون علی الله ما لاتعلمون؛ وای بر آنها که مطالبی با دست خود می نویسند سپس می گویند: از طرف خدا است تا به بهای کمی آن را بفروشند، وای بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند، و وای بر آنها از آنچه از این راه به دست می آورند! • و گفتند هرگز آتش دوزخ جز چند روزی به ما نخواهد رسید، بگو آیا پیمانی نزد خدا گرفته اید؟! چون خداوند هرگز از پیمانش تخلف نمی ورزد، یا اینکه چیزی به خدا نسبت می دهید که به آن علم ندارید؟!»
فرمان شیطان
«یـایها الناس کلوامما فی الارض حلـلا طیبـا ولا تتبعوا خطوت الشیطـن انه لکم عدو مبین• انما یا مرکم بالسوء والفحشاء وان تقولوا علی الله ما لاتعلمون؛ ای مردم از آنچه در زمین است حلال و پاکیزه بخورید و از گامهای شیطان پیروی نکنید، چه اینکه او دشمن آشکار شما است• او شما را فقط به بدیها و انحرافات فرمان می دهد (و نیز دستور می دهد) آنچه را که نمی دانید به خدا نسبت دهید.»
حق گویی
«... ولا تقولوا علی الله الا الحق...؛ ... و درباره خدا غیر از حق نگوئید ... »
دروغ اهل کتاب
...