[ویکی فقه] حکم استهزای نماز (قرآن). مسخره کردن به قصد تحقیر، توهین یا اهدافی دیگر را استهزاء گویند، آیاتی که در قرآن سخن از استهزا به میان آورده بیشتر مربوط به حوزه عقیده و دین بوده که در آن، جبهه مخالفِ انبیای الهی، مؤمنان، وحی ، آیات الهی، احکام عبادی، ... و حتی خداوند را به تمسخر گرفته و از استهزا به صورت حربه ای برای رویارویی با دین الهی بهره می جستند.
استهزای نماز حرام و نارواست: «واذا نادیتم الی الصلوة اتخذوها هزوا ولعبـا ذلک بانهم قوم لا یعقلون؛ آنها هنگامی که (اذان می گوئید و مردم را) به نماز می خوانید آنرا به مسخره و بازی می گیرند، این بخاطر آن است که آنها جمعی هستند که درک نمی کنند.» (ضمیر «اتخذوها» به «الصلوة» برمی گردد. )
← سیمای دین
۱. ↑ مائده/سوره۵، آیه۵۸.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۵۰، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».
...
استهزای نماز حرام و نارواست: «واذا نادیتم الی الصلوة اتخذوها هزوا ولعبـا ذلک بانهم قوم لا یعقلون؛ آنها هنگامی که (اذان می گوئید و مردم را) به نماز می خوانید آنرا به مسخره و بازی می گیرند، این بخاطر آن است که آنها جمعی هستند که درک نمی کنند.» (ضمیر «اتخذوها» به «الصلوة» برمی گردد. )
← سیمای دین
۱. ↑ مائده/سوره۵، آیه۵۸.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۵۰، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».
...
wikifeqh: حکم_استهزای_نماز_(قرآن)