حومان

لغت نامه دهخدا

حومان. [ ح َ ] ( ع اِ ) ج ِ حومانة، یعنی جای درشت که نیک بلند نباشد.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به حومانة شود.

حومان. [ ح َ وَ ] ( ع مص ) گردچیزی گردیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). || قصد کار کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به حوم شود.

حومان. [ ح َ ] ( ع اِ ) نباتی است به بادیه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). گیاهی صحرائی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

نباتی است به بادیه گیاهی صحرائی .

پیشنهاد کاربران

بپرس