حولول

لغت نامه دهخدا

حولول. [ ح َ وَ وَ ] ( ع ص ) زشت. ( منتهی الارب ). الامر المنکر الکمیش. ( اقرب الموارد ). || سریع. ( منتهی الارب ). || ( ص ) [ رجل... ] مرد سخت حیله گر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس