حوشیت

لغت نامه دهخدا

حوشیت. [ شی ی َ ] ( ع مصدر جعلی ، اِمص ) ناآمیزگاری. ( منتهی الارب ). رجوع به حوشیة شود.

حوشیة. [ شی ی َ ] ( ع مصدر جعلی ، اِمص ) ناآمیزگاری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( ص ) ابل حوشیة؛ ای وحشیة. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس