( حوزیة ) حوزیة. [ زی ی َ ] ( ع اِ ) ناقه گوشه گیر از شتران. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). ناقه ای که قوت رفتن در وی مجتمع باشد یا سرشتی دارد که در آن سرشت و در خوش رفتاری وی دیگر شتران به وی نمیرسند. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
