فهرست حوزه های انتخاباتی مجلس شورای اسلامی جمهوری اسلامی ایران در انتخابات نهمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی سال ۱۳۹۰–۹۱.
مجلس شورای اسلامی روی هم ۲۰۸ حوزه مربوط به استان ها و اقلیت های دینی در کشور ایران شامل ۲۹۰ نماینده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
حوزه های انتخاباتی، مجلس شورای اسلامی بر پایهٔ شهرستان ها در استان ها تقسیم بندی شده است و هر حوزه حداقل یک نماینده در مجلس دارد. در برخی موارد بخشی از یک شهرستان به حوزه ای دیگر پیوسته است. دو تا از حوزه ها یعنی قوچان و فاروج ( حوزه انتخاباتی ) و فردوس، طبس، سرایان و بشرویه ( حوزه انتخابی ) بین دو استان مشترک بود اما پس از الحاق مجدد شهرستان طبس به خراسان جنوبی، تنها قوچان و فاروج ( حوزه انتخاباتی ) است که بین دو استان یعنی خراسان رضوی و خراسان شمالی مشترک است.
بر طبق قانون اساسی می توان پس از هر ده سال حداکثر ۲۰ نفر نماینده اضافه کرد. در سال ۱۳۷۸ و پیش از انتخابات مجلس ششم شمار نمایندگان به ۲۹۰ نفر افزایش یافت.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ برای کشور ۲۷۰ نماینده در نظر گرفته بود و بنا بود پس از هر ده سال به نسبت هر ۱۵۰٬۰۰۰ نفر یک نماینده افزوده شود. این قانون دربارهٔ اقلیت ها نیز برقرار بود.
با بازنگری در قانون اساسی به سال ۱۳۶۸ قانون اصلاح شد ضمن تکرار همان ۲۷۰ نفر، بدون تعیین جمعیت بنا شد پس از هر ده سال با نظر گرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آنها حداکثر بیست نفر نماینده بتواند اضافه شود.
مجلس دوم در ۳۰ فروردین ۱۳۶۶ قانون تعیین محدوده های حوزه های انتخاباتی مجلس را تصویب کرد و در جدولی ۱۹۶ حوزه برای ۲۷۰ نماینده را به تصویب رساند. ۳ اردیبهشت شورای نگهبان قانون را تأیید کرد.
مجلس سوم در ۱۷ دی ۱۳۷۰ قانون میزان تأثیر تغییرات تقسیمات کشوری در محدودهٔ حوزه ها را تصویب کرد. طبق این قانون وزارت کشور مکلف شد که تغییرات جغرافیایی را در محدودهٔ حوزه های انتخاباتی مصوب سال ۱۳۶۶ اعمال نماید. همچنین در آن مصوبه تغییر مختصری در حوزه ها اعمال شد.
مجلس چهارم در ۲۲ آذر ۱۳۷۴ قانون اصلاح جدول حوزه های انتخاباتی به تصویب رساند و ۲۶ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.
مجلس پنجم در ۱۲ آبان ۱۳۷۸ ضمن اصلاح دوبارهٔ جدول حوزه ها تعداد نمایندگان را از ۲۷۰ نفر به ۲۹۰ نفر افزایش داد و ۱۹ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.
مجلس شورای اسلامی روی هم ۲۰۸ حوزه مربوط به استان ها و اقلیت های دینی در کشور ایران شامل ۲۹۰ نماینده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
حوزه های انتخاباتی، مجلس شورای اسلامی بر پایهٔ شهرستان ها در استان ها تقسیم بندی شده است و هر حوزه حداقل یک نماینده در مجلس دارد. در برخی موارد بخشی از یک شهرستان به حوزه ای دیگر پیوسته است. دو تا از حوزه ها یعنی قوچان و فاروج ( حوزه انتخاباتی ) و فردوس، طبس، سرایان و بشرویه ( حوزه انتخابی ) بین دو استان مشترک بود اما پس از الحاق مجدد شهرستان طبس به خراسان جنوبی، تنها قوچان و فاروج ( حوزه انتخاباتی ) است که بین دو استان یعنی خراسان رضوی و خراسان شمالی مشترک است.
بر طبق قانون اساسی می توان پس از هر ده سال حداکثر ۲۰ نفر نماینده اضافه کرد. در سال ۱۳۷۸ و پیش از انتخابات مجلس ششم شمار نمایندگان به ۲۹۰ نفر افزایش یافت.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ برای کشور ۲۷۰ نماینده در نظر گرفته بود و بنا بود پس از هر ده سال به نسبت هر ۱۵۰٬۰۰۰ نفر یک نماینده افزوده شود. این قانون دربارهٔ اقلیت ها نیز برقرار بود.
با بازنگری در قانون اساسی به سال ۱۳۶۸ قانون اصلاح شد ضمن تکرار همان ۲۷۰ نفر، بدون تعیین جمعیت بنا شد پس از هر ده سال با نظر گرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آنها حداکثر بیست نفر نماینده بتواند اضافه شود.
مجلس دوم در ۳۰ فروردین ۱۳۶۶ قانون تعیین محدوده های حوزه های انتخاباتی مجلس را تصویب کرد و در جدولی ۱۹۶ حوزه برای ۲۷۰ نماینده را به تصویب رساند. ۳ اردیبهشت شورای نگهبان قانون را تأیید کرد.
مجلس سوم در ۱۷ دی ۱۳۷۰ قانون میزان تأثیر تغییرات تقسیمات کشوری در محدودهٔ حوزه ها را تصویب کرد. طبق این قانون وزارت کشور مکلف شد که تغییرات جغرافیایی را در محدودهٔ حوزه های انتخاباتی مصوب سال ۱۳۶۶ اعمال نماید. همچنین در آن مصوبه تغییر مختصری در حوزه ها اعمال شد.
مجلس چهارم در ۲۲ آذر ۱۳۷۴ قانون اصلاح جدول حوزه های انتخاباتی به تصویب رساند و ۲۶ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.
مجلس پنجم در ۱۲ آبان ۱۳۷۸ ضمن اصلاح دوبارهٔ جدول حوزه ها تعداد نمایندگان را از ۲۷۰ نفر به ۲۹۰ نفر افزایش داد و ۱۹ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید.
