حوزه علمیه رشت

[ویکی فقه] رشت یک از شهرهای شمالی ایران و مرکز استان گیلان، که نام اولیه آن دیلم بوده و در منابع تاریخی نام این شهر حتی قبل از اسلام نیز ذکر شده است. بعد از ورود اسلام، یکی از راه های ترقی آن در هر منطقه ای حوزه علمیه آن منطقه می باشد. مردم شهر رشت بعد از ورود اسلام، در قرن چهارم اولین حوزه خود را تاسیس کردند. از زمان تاسیس تا قرن پانزدهم فراز و فرودهای زیادی را در تاریخ حوزه علمیه این شهر مشاهده می کنیم و این امر تا به امروز ادامه دارد.
رشت مرکز استان گیلان است. گیلان پیش از اسلام به «دیلم» مشهور بود. در منابع تاریخی آمده است: «این شهر به احتمال قوی قبل از اسلام، در زمان ساسانیان وجود داشته است.»
جمعی از محققین و پژوهش گران ایرانی و خارجی، جغرافیای کامل ایران، ج۲، ص۱۰۲۸.
هر چند در قرن سوم و چهارم، حکومت علویان بر این دیار نیز استیلا داشتند و آل بویه از این سرزمین برآمده اند، لیکن منابع تاریخی نخستین مدارس ساخته شده از سوی علویان را به شهر آمل نسبت می دهند.
سلطان زاده، حسین، تاریخ مدارس ایران، ص۹۸.
دوره دوم حوزه علمیه رشت از قرن نهم آغاز و تا قرن پانزدهم تداوم می یابد. تنها عالم شیعه در قرن نهم هجری عارف نامدار «عبدالکریم گیلانی» (۸۱۱ـ۷۶۷ق) است که کتاب های «الانسان الکامل»، «الکهف الرقیم»، «المناظر الالهیة»، «السفر القریب»، «حقیقة الیقین»، «مراتب الوجود»، «شرح مشکلات الفتوحات»، «الکمالات الالهیة»، «الناموس الاعظم» و «قاب قوسین» را به رشته تحریر درآورده است.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، الضیاء اللامع، ج۴، ص۷۷-۷۸.
...