حوتن

لغت نامه دهخدا

حوتن. [ ت َ ] ( اِخ ) ده مخروبه ای است از بخش اترک شهرستان گنبدقابوس. واقع در سه هزارگزی باختر کرند. در موقع اسکان ایلات چند خانواده از تراکمه آتابای در این محل ساکن شده اند و فعلاً در اطراف آن بحالت چادرنشین بسر برده ، زمستان به ارتفاعات آتمر میروند. دارای 400 تن سکنه میباشد. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. صنایع دستی زنان قالیچه بافی و نمدمالی است. راه فرعی به کرند دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس